Harry Houdini na Trial

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

W 1901 r. Gazeta z Kolonii, Niemcy, Rheinishe Zeitung (RZ), opublikowali opowiadanie zatytułowane "Demaskowanie Houdiniego", w którym szef policji, Schutzmann Werner Graff, oskarżył Houdiniego o próbę przekupienia go w celu ucieczki z więzienia w mieście i zapłacenia innemu mężczyźnie, Herr Lottowi, aby pomóc mu w fałszywym wykonaniu.

Zrozpaczony (i wobec zagrożenia egzystencjalnego), Houdini zatrudnił "najlepszego prawnika z Kolonii, Herr Rechtsantwalt Dr. Schreibera", by wszcząć serię oszczerstw.

Oddany w Kolonii podczas pierwszej rozprawy 26 lutego 1902 r. Graff zeznał, że Houdini zaoferował mu 20 marek w zamian za to, że Graff dał mu zarówno "ręczny zamek", jak i duplikat klucza. Graff zeznał także, że Houdini miał innego mężczyznę (imieniem Lott), który potajemnie dostarczył mu zduplikowany łańcuch do pokazania, po tym jak wydawało się, że uwolnił się od pierwszego łańcucha, chociaż tak naprawdę, według Graffa, właśnie go przepiłował.

Oczywiście Houdini zaprzeczył zarzutom i twierdził, że Graff rzeczywiście próbował oszukać Houdiniego, dając mu niedziałający lub "martwy" zamek, i że skoro Lott uprzedził go o oszustwie Graffa, Houdini zaoferował Lottowi pewne odszkodowanie za to Informacja.

Przedstawiono świadków obrony i powoda, choć nie można było wyciągnąć jednoznacznych wniosków. Aby ostatecznie rozwiązać sprawę, przewodniczący sprawy poprosił Houdiniego o demonstrację. Zamki, a także łańcuchy, zostały umieszczone wokół niego. Houdini najpierw uderzył jeden zamek o metalową płytę, którą przymocował do nogi, co osłabiło sprężynę, umożliwiając mu otwarcie zamka. Następnie Houdini i sędzia poszli do rogu sądu (aby Houdini zachował niektóre z jego sekretów), gdzie Houdini pokazał sędziemu swoją metodę uwalniania łańcuchów. Sędzia i jury byli przekonani, a Houdini wygrał.

Niezrażony, Graff szukał drugiej próby z wyższym sądem, Strafkammer, gdzie drugie postępowanie odbyło się 26 lipca 1902 r. i na którym niektórzy z "najwyższych urzędników Kolonii" zeznawali w obronie. Tutaj zamek wyprodukowany przez mistrza mechanika Krocha twierdził, że ma taką konstrukcję, że po zamknięciu "nic by go nie otworzyło"… nawet klucz "został użyty do połączenia Houdini. Według współczesnych raportów, on następnie:

wchodzi do pokoju wybranego przez jury, gdzie może pracować bez przeszkód. Po czterech minutach, z cichym uśmiechem, wraca do sali sądowej i podaje sędziom przygotowany zamek.

Houdini wygrał również drugą próbę.

Graff pozostał niespokojny i ścigał sprawę z najwyższym sądem niemieckim, Oberlandesgericht, gdzie trzecia rozprawa odbyła się 26 września 1902 r. Houdini ponownie zwyciężył. Graff został uznany winnym "jawnego szkalowania" Houdiniego i został ukarany grzywną w wysokości 30 marek. Houdini otrzymał swoje wydatki i kwotę, aby zrekompensować mu utracone rezerwacje (obie zapłacone przez Graffa), a także "Honorowe przeprosiny", które miały być publicznie reklamowane.

Dodatkowe fakty:

• Harry Houdini urodził się w Budapeszcie na Węgrzech 24 marca 1874 roku jako Erik Weisz. Rodzina Weiszów wyemigrowała do USA w 1878 r., Zmieniła nazwisko na Weiss i Erik po imieniu Ehrich i osiadła w Appleton w stanie Wisconsin, gdzie ojciec Ehricha pracował przez pewien czas jako rabin. Młody Ehrich, znany również jako Ehrie (ostatecznie przekształcił się w Harry'ego), a jego rodzina przeniosła się do Milwaukee w stanie Wisconsin po tym, jak jego ojciec stracił pozycję w synagodze w Appleton. Harry opuścił szkołę po trzeciej klasie i uciekł z domu w wieku 12 lat.
• Zmienił nazwisko na Harry White; sportowiec i udał się do Nowego Jorku, z powodzeniem startował w zawodach pływackich, wyścigach rowerowych i pieszych oraz meczach bokserskich. Zafascynował się także magią, po przeczytaniu Wspomnienia Roberta-Houdina, francuski magik. Harry przyjął nazwisko Houdina (dodał "ja", ponieważ jego przyjaciel, Jack Hayman, powiedział mu, że dodanie "i" na końcu oznaczałoby "jak Houdin" po francusku, co oczywiście nie jest poprawne, ale mimo to zaowocował "Houdini") i karierą w magii, którą on i jego brat wykonali podczas Wystawy w Kolumbii w 1893 roku. W 1894 r. Harry poślubił swoją żonę, Bess, i razem zagrali pokazy medyczne i cyrki w USA i Kanadzie jako "The Houdini's".
• Przerwa Houdiniego nastąpiła, gdy spotkał Martina Becka, impresario, który zachęcał go do skupienia się na swoich aktach ucieczki. Aby promować program podróży, Houdini zatrzymałby się na lokalnych posterunkach policji i kazał oficerom zamknąć go na różne sposoby; jego ucieczki zostały zgłoszone przez lokalne gazety, co pomogło przyciągnąć tłumy do jego działania. Houdini kazał nawet szefom policji przygotować zaświadczenia potwierdzające ucieczkę, a niektóre z nich zostały zawarte w jego książce Pełne przygód życie wszechstronnego artysty (pierwotnie opublikowane w 1900 r., ale zmienione przynajmniej w 1922 r.).
• Houdini stał się znany jako Król Kajdanek i wstąpił w szeregi największych aktów amerykańskiego wodewilu.Wykorzystując swoją popularność, odbył tournée po Europie, a mimo to, w Kolonii, odniósł wielki sukces we Francji, Niemczech, Anglii i Holandii. Na początku XX wieku Houdini rozszerzył swój czyn, by uciec przed wszelkimi rzeczami, w tym pakowaniem skrzyń, torbami pocztowymi, słynną celą w więzieniu Murderers Row, a nawet żelazną dziewicą (Excellent!). Houdini przedstawił swoją słynną Water Torture Cell w 1912 roku.
• Nigdy nie rezygnując z czystej magii, Houdini wykonał również akrobacje, takie jak Chodzenie po ceglanym murku, wytwarzanie orła z flagi (nazwał ptaka Abrahama Lincolna), a nawet pozbycie się słonia.