Jak powstał księżyc

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Dziś dowiedziałem się, że księżyc nie jest tak stary jak Ziemia i powstał około 30-50 milionów lat po Układzie Słonecznym w oparciu o tak zwaną "teorię gigantycznego uderzenia".

Chociaż nikt nie jest w stanie powiedzieć dokładnie, jak powstał nasz księżyc, istnieje kilka hipotez i teorii, z których "teoria wielkiego uderzenia" jest najbardziej przekonująca i powszechnie akceptowana. W tej teorii Ziemia nie miała księżyca, dopóki nie została uderzona przez zbójecką planetę, która natychmiast odparowała. Uważa się, że uderzenie stworzyło chmurę, która osiągnęła około 13 700 mil lub 22 000 kilometrów, gdzie skondensowała się w cząstki stałe krążące wokół Ziemi. Z czasem zgromadziły się one w większe księżyce, które ostatecznie połączyły się, tworząc księżyc, który znamy dzisiaj.

Teoria ta jest poparta wieloma dowodami, takimi jak: chociaż Ziemia ma duże żelazne jądro, a Księżyc nie, Księżyc ma dokładnie taki sam skład izotopu tlenu jak Ziemia, w przeciwieństwie do innych planet uformowanych w innych częściach Ziemi. Układ Słoneczny. Oznacza to, że księżyc powinien zostać uformowany z materiału znajdującego się w sąsiedztwie Ziemi. Kolejny znaczący dowód pochodzi z najstarszej historii oceanicznych fal oceanu, jakie kiedykolwiek odkryto, a były to skały sprzed 3,2 miliarda lat z RPA. Okrągłe warstwowe warstwy piasku i pyłu w skałach osadzano w cyklach dziennych, tygodniowych i miesięcznych. Gdyby księżyc powstał gdzie indziej, a następnie zostałby uchwycony w stanie nieuszkodzonym przez ziemską grawitację, jak mówią niektóre teorie, orbita Księżyca byłaby niezwykle eliptyczna, a warstwy pływowe nie wykazałyby takich normalnych cykli.

Symulacje komputerowe modelujące gigantyczne uderzenie są zgodne z pomiarami momentu pędu układu Ziemia-Księżyc i niewielkimi rozmiarami jądra księżycowego. Pokazują również, że większość Księżyca pochodzi z planety udaru, a nie z Ziemi. Mieszanie odparowanego materiału pomiędzy formującą się Ziemią i Księżycem mogło doprowadzić do wyrównania ich składu izotopowego, ale to znowu tylko spekulacja.

Dodatkowe fakty:

Rotacja Księżyca (tj. Czas potrzebny do zakręcenia raz wokół własnej osi) zajmuje tyle samo czasu, ile Księżyc zajmuje ukończenie jednej orbity Ziemi, około 27,3 dnia. Oznacza to, że obrót księżyca jest zsynchronizowany w taki sposób, że księżyc zawsze pokazuje tę samą twarz na Ziemi. Jedna półkula zawsze stoi przed nami, podczas gdy druga zawsze stoi twarzą w twarz. Księżycowy bok (czyli ciemna strona) został sfotografowany tylko ze statku kosmicznego.
Skały południowoafrykańskie wskazujące na pływowe wzorce wskazują, że 3,2 miliarda lat temu Księżyc okrążył Ziemię w ciągu 20 dni i był o 25 procent bliżej Ziemi niż obecnie. W tym czasie Ziemia obracałaby się szybciej, tak że w ciągu roku byłoby około 550 dni.
Mówi się, że temperatura na powierzchni Księżyca wynosi od 243 stopni Fahrenheita (117 stopni Celsjusza) przez dwa tygodnie na raz (dzień księżycowy trwa około miesiąca), a następnie, w równym okresie, to samo miejsce jest w ciemności i chłodzi do około -272 stopni Fahrenheita (-169 stopni Celsjusza).
Powiedzenie "raz w niebieskim księżycu" odnosi się do wystąpienia dwóch pełnych księżyców w ciągu jednego miesiąca kalendarzowego.
Księżyc jest większy niż Pluton. I w przybliżeniu jedna czwarta średnicy Ziemi, niektórzy naukowcy uważają, że Księżyc jest bardziej jak planeta. Odnoszą się one do systemu Ziemia-Księżyc jako "podwójna planeta". Pluton i jego księżyc Charon są przez niektórych nazywani systemem podwójnej planety.
Cześć Księżycu. Księżyc faktycznie się od nas oddala. Każdego roku Księżyc kradnie część energii obrotowej Ziemi i wykorzystuje ją do napędzania się o około 3,8 centymetra wyżej na swojej orbicie. Naukowcy twierdzą, że kiedy powstał, Księżyc znajdował się około 14 000 mil (22 530 kilometrów) od Ziemi. Teraz ma ponad 280 000 mil, czyli 450 000 kilometrów.