W tym czasie włoscy żołnierze eksperymentowali z Parasheepem

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Rzeczywistą innowacją, którą reprezentowały te spadochroniarskie owce, była "latająca kolumna zaopatrzeniowa", rewolucyjna idea, która polegała na wspieraniu sił naziemnych samolotami z ładunkami takimi jak amunicja, jedzenie i woda, które spadałyby za pomocą spadochronów. Pomysł został w pełni zrealizowany podczas II wojny światowej wraz z nadejściem masowo produkowanych samolotów transportowych i bardziej wyrafinowanych i niezawodnych spadochronów. Pomysł ten został jednak zbadany przez inne narody sprzed II wojny światowej, a jednym z pierwszych, który wdrożył je jako Włochy, była druga wojna włosko-etiopska.

Odbywająca się w latach 1934-1936 Druga Wojna Italo-etiopska, która miała miejsce w Rogu Afryki, zakończyła się utworzeniem stosunkowo krótko żyjącej włoskiej kolonii włoskiej Afryki Wschodniej. Podczas konfliktu duża armia włoskich żołnierzy miała za zadanie przeprawić się przez pustynię Danakil położoną w ówczesnej północno-wschodniej Abisynii (współczesna Etiopia).

W dużej mierze uważany za jeden z najbardziej bezlitosnych krajobrazów na Ziemi, pustynia Danakil, lub co najmniej 120 kilometrów od włoskiej armii, która miała przekroczyć granicę, stanowiła niepraktyczną barierę, stosując klasyczne metody linii zaopatrzenia. Zdając sobie sprawę z tego, że każdy dodatkowy kilogram sprzętu, który każdy człowiek musiał nosić, zwiększyłby szanse na odwodnienie lub udar cieplny w blasku surowego, uciążliwego słońca, decyzja została podjęta dla żadnego żołnierza we włoskim postępie, który nie nosiłby znacznej ilości jedzenie lub woda w ogóle. Zamiast tego ustalono, że kontyngent 25 specjalnie czarterowanych samolotów będzie wspierać postęp z powietrza, zrzucając niezbędne zapasy w wyznaczonych punktach. Te zapasy składały się z wody, materiałów kuchennych, które po każdym użyciu można było wyrzucić lub pozostawić w tyle (więcej można było upuścić później), a także, co nietypowe, wszystkie żywe owce.

Dokładnie, dlaczego podjęto decyzję o rzuceniu żywych owiec zamiast pakowanych i wstępnie przygotowanych racji mięsnych, nie jest do końca jasne, a niektórzy twierdzą, że zmienne włoskie oddziały lądowe odmówiły spożywania standardowych racji, które im podano, zamiast tego wysyłają im żywe zwierzęta do uboju i jedzą świeże. Spekulowano również, że wojsko chciało utrzymać jak największe morale, dostarczając żołnierzom świeżego mięsa, jednocześnie wykorzystując je jako pretekst do przetestowania skuteczności spadochronów eksperymentalnych (technologia, która w tym momencie była jeszcze w powijakach) żywe tematy.

Choć w większości dziś jest to zabawna historyczna ciekawostka, ten wojenny przypis był naprawdę ważnym wydarzeniem. Awans na pustyni Danakil pokazał, że armie mogą teraz przemierzać nawet najbardziej bezlitosny teren bez potrzeby rozwijania, utrzymywania lub ochrony pociągu lub innych naziemnych linii zaopatrzenia - co jest istotną rewolucją w wojnie. Jak słusznie przewidziano w sierpniowym wydaniu z 1938 roku Kliknij Magazyn dotyczący innowacyjnych owczych kropli powietrza "Latająca kolumna zaopatrzeniowa jest zupełnie nowym rozwinięciem działań wojennych, ale to ona będzie odgrywać dużą rolę w przyszłych manewrach wojskowych."

Fakt premiowy:

Podczas II wojny światowej żołnierze alianccy we Włoszech używali stada owiec do usuwania pól minowych poprzez straszenie zwierząt do biegania przez obszary, o których wiadomo, że są wypełnione kopalniami. Ta metoda nie była zaskakująca, raczej uderzająca i chybiona.