24 Odważne fakty o Joannie d'Arc, Maid of Orleans

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

"Wolałem raczej odpoczywać i obracać się po stronie mojej matki, ponieważ to nie jest żadna praca według mojego wyboru, ale muszę iść i to zrobić, bo mój Pan tego chce".

Joan of Arc miała zaledwie 19 lat, kiedy została skazana na śmierć. Choć żyła krótko, była niezwykła: była bardzo pobożna i pocieszała się swoją wiarą, i pomogła odwrócić losy Francji przeciwko Brytyjczykom podczas wojny stuletniej. Jej bohaterskie czyny i niezachwiane oddanie sprawie stały się legendarne, ale pod mitami i historiami wciąż jest bezbronna nastolatka.

24. Czas niestabilny

Joan of Arc urodziła się we Francji w 1412 r., W samym środku wojny stuletniej między Francuzami i Anglikami w celu kontroli nad obecnie francuskimi terytoriami. Jej rodzice byli biednymi rolnikami, ale wiele nauczyła się od matki, jak opieka nad zwierzętami i doskonalenie umiejętności szwaczki. Nigdy nie nauczyła się czytać ani pisać, ponieważ nie była potrzebna do jej stanowiska.

23. Co jest w nazwie?

Akta z tamtych czasów pokazują, że jej imię urodzenia to Jeanette, ale przeszła przez Jeanne, "Jehanne la Pucelle", lub "Joan the Maid." Arc (nazwisko jej ojca) lub Romée (jej matka) było jej nazwisko, w zależności od o kogo pytasz, a urodziła się w wiosce graniczącej z Lotaryngią i Szampanem. Nazwiska nie były wtedy popularne, a "Romée" oznaczało po prostu, że osoba odbyła pielgrzymkę do religijnie znaczącego miejsca, takiego jak Rzym.

22. Czy słyszysz, co słyszę?

Kiedy miała około 13 lat, Joan zaczęła mieć halucynacje. Choć początkowo była nimi zaskoczona, zaczęła im ufać. Jedna halucynacja powiedziała jej, by była "dobrą dziewczynką i często chodzić do kościoła".

21. Widząc świętych

Później przyszły wizje. Powiedziała, że przybył do niej św. Michał, św. Katarzyna i św. Małgorzata, wyznaczając ją na zbawiciela Francji. Chcieli też, aby poszła do następcy tronu Francji, Dauphina Charlesa. Miała go poprosić o wypędzenie Brytyjczyków.

20. Misja do Jego Królewskiej Mości

Joan wierzyła w swoje wizje, więc w maju 1428 roku udała się do Vaucouleurs i rozmawiała z garnizonowym dowódcą Robertem de Baudricourt, który był zwolennikiem Charlesa. Nie chciał pozwolić jej odejść, by porozmawiać z Charlesem, ale Joan nie poddała się iw końcu ustąpiła w następnym roku po tym, jak zobaczyła poparcie, jakie otrzymała od mieszkańców miasteczka.

19. Początek końca

Kiedy wreszcie uzyskała dostęp do Charlesa, zerwała włosy i ubrała się w męskie ubrania. Jej podróż do Dauphina trwała 11 dni, a Joan i świta podróżowali przez ziemie wroga, zanim dotarli do Chinonu, gdzie znajdował się Charles i jego dwór.

18. Ona jest tym, za kogo się podaje

Kiedy Joan po raz pierwszy spotkała się z Dauphinem, zagrał na niej trik: ukrył się w tłumie jako normalny członek jego dworu. Niesamowicie Joan wybrała go spośród mas, nie widząc go wcześniej. Wciąż trochę nieufny, Charles następnie poprosił, aby Joan została zbadana przez teologów. Nie znaleźli w niej nic złego, a zobaczyli tylko pobożną i jednomyślną dziewczynę.

17. Dowód jest w jej wizjach

Kiedy Joan po raz pierwszy spotkała się z Dauphinem, mówi się, że była w stanie wyrecytować mu modlitwę, o której w milczeniu myślał, a także opowiedział o miejscu, w którym znajdował się miecz, który był ukryty za ołtarzem kościoła.

16. It's Off to Battle She Goes

Joan of Arc miała zaledwie 17 lat, kiedy Karol pozwolił jej wyjść na bitwę w Orleanie. Z Joan na pierwszej linii, Francuzi zdołali przejąć kontrolę nad angielską obroną w serii bitew. Joan została ranna na służbie, ale wróciła, by wesprzeć ostateczną szarżę. To tutaj otrzymała przydomek "Pokojówka Orleańczyków".

15. Brak krwi w jej rękach

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że Joan nigdy nie zabiła innej osoby i nie brała udziału w walce. Zamiast tego była tam jako symbol pomagający zachęcić i zainspirować żołnierzy. Ale to jeszcze nie wszystko: ona również trzymała sztandar, pomagała w strategiach wojennych, a nawet sugerowała rozwiązania pokojowe dla Anglików (które odrzucili). "Kochałem mój sztandar czterdzieści razy lepiej niż mój miecz", powiedziała. "A gdy podszedłem do mego wroga, sam niosłem swój sztandar, bo bym go zabił. Nigdy nie zabiłem człowieka."

14. Rany bitewne

Joan została ciężko ranna w gorączce bitwy więcej niż raz. Pewnego razu rzuciła strzałę na jej ramię, a na drugą strzałę z kuszy na udo. Ona także spadła z drabiny oblężniczej i wzięła ciężki kamień w głowę.

13. Bob It Like Joan

W 1909 r. Polski fryzjer mieszkający we Francji wprowadził fryzurę z bobu, która była inspirowana przez Joannę d'Arc. Trzeba było prawie dekady, by styl naprawdę się złapał, kiedy zaczęły pojawiać się milczące gwiazdy filmowe i flapery.

12. Ona wie, o czym mówi

Joan wciąż zachęcała Charlesa, by udał się do Reims i został oficjalnie koronowany na króla, ale on i jego doradcy byli nieufni. Kiedy w końcu wyjechał w lipcu 1429 r., Joan była tuż przy jego boku, gdy był koronowany.

11. Nagrodzone posiadanie

Nowo narodzony król Karol VII wysłał Joan, by poradziła sobie z Burgundami na początku 1430 roku. Podczas bitwy została wyrzucona z konia, a następnie wyjechała do miasta bram Compiegne. Oczywiście została wzięta jako zakładniczka przez przedsiębiorczych obywateli, którzy natychmiast zaczęli negocjować jej uwolnienie. Burgundowie negocjowali jednak nie z Francuzami, ale z Anglikami, którzy widzieli jej wartość propagandową. Ostatecznie dokonano wymiany: Joan of Arc za 10 000 franków - i to był początek jej końca.

10. Dokonywanie Break-er, Fall-For It

Joan mogła próbować popełnić samobójstwo, będąc w niewoli u Burgundów. Podobno zaczęła się tak bardzo martwić, że skoczyła z wieży zamku, w której była przetrzymywana, próbując uciec lub zabić się. Jednak szybko została ponownie schwytana.

9. On On Own

Podczas sagi o okupie król Karol VII zdystansował się od Joanny; w końcu zyskał wiele z tego, czego chciał, a teraz jest Królem. Nie interweniował, próbując uwolnić ją, a kiedy zapłacono okup, dano jej angielskich urzędników kościelnych, którzy chcieli postawić ją przed sądem za herezję. Początkowo składało się na nią 70 zarzutów łącznie z herezją, czary i czary, a nawet ubierać się jak mężczyzna.

8. Zbyt głośny dla ich gier

Podczas rozprawy sąd trybunał przesłuchiwał ją prawie tuzin razy w ciągu miesiąca przed początkiem 1431 roku, ale nigdy nie wahała się z roszczeniem do niewinności. Została uwięziona w wojskowym więzieniu i prawdopodobnie groziła gwałtem i torturami. Niemniej była niezachwiana w swojej wierze, mówiąc swoim oskarżycielom: "Bóg zawsze był moim Panem we wszystkim, co uczyniłem".

7. Musisz mieć wiarę

Pojawiły się sugestie, że głosy, które usłyszała Joan, były po prostu ludzkimi głosami, ale była wierna swojej wierze. "Ci z mojej grupy dobrze wiedzą, że Głos został mi wysłany od Boga, widzieli i znali ten Głos" - powiedziała. "Mój Król i wielu innych również słyszało i widziało Głosy, które przyszły do mnie." O św. Michale powiedziała: "Widziałem go oczami cielesnymi tak dobrze, jak widzę ciebie".

6. Stać przez swoje wyroki

W końcu Joan złamała się: otrzymała karę dożywotniego więzienia, jeśli przyznała się do winy, i podpisała dokument przyznający się do swoich grzechów i zobowiązując się do zmiany swojego heretyckiego stylu. Ale nie możesz powstrzymać dobrej kobiety: kilka dni później Joan ponownie założyła ubranie męskich żołnierzy i uparcie twierdziła, że znowu słyszy głosy. Sędziowie, wściekli, skazali ją na stosie jako "nawróconego heretyka" - ale nie za prostą herezję.

5. Prześladowanie publiczne

Egzekucja Joana została dokonana na środku rynku w Rouen, gdzie około 10 000 ludzi stłoczyło się do obejrzenia. Odważne ostatnie słowa nastolatka, nawet w najgorszym momencie jej krótkiego życia, brzmiały "Jezus". Po tym strasznym czynie, jeden angielski żołnierz powiedział nawet: "jesteśmy zgubieni; spaliliśmy świętego. "Legendy mówią, że pomimo jej ognistej śmierci serce przetrwało w nienaruszonym stanie.

4. Umieszczanie na nim nazwy

Współcześni psychologowie klasyfikują dziwne doświadczenia Joanny jako halucynacje słuchowe i wzrokowe. Podczas gdy mentalna patologia tego, co cierpiała Joanna, była dyskutowana i omawiana od lat, dwóch włoskich neurologów zasugerowało ostatnio, że cierpi na epilepsję genetyczną, która dotyka tylko jednej części jej mózgu, dając jej halucynacje dźwiękowe i wzrokowe.

3. Za mało, za późno

Przez cały ten czas trwała Wojna Stuletnia, która trwała 22 lata po śmierci Joanny d'Arc. Karol VII zachował tron i koronę, ale zarządził dochodzenie w sprawie jej przedwczesnego zgonu. W 1456 roku została oczyszczona z wszelkich zarzutów nałożonych na nią i została uznana za męczennika. Setki lat później Joanna d'Arc została doceniona, kiedy została kanonizowana jako święta w 1920 roku. Znana jest teraz jako patronka Francji.

2. Nie dotykaj jej złej strony

Joan miała zły humor. Często odmawiała swoich francuskich żołnierzy, jeśli nie weszli na Mszę św., Jeśli przysięgali lub mieli ogólnie złe zachowanie, a zwłaszcza, jeśli nie zgadzali się z jej planami wojskowymi. Na tym się jednak nie skończyło: podobno klepnęła jakiegoś żołnierza za kradzież mięsa i wiedziała, że odjeżdżała - z miecza - prostytutki i kochanki, które podróżowały z wojskiem.

1. Zespół Imposter

Po jej śmierci ludzie zaczęli twierdzić, że Joan nie paliła się na stosie tego fatalnego dnia. Jak się okazało, bracia Joan, piękne ludzkie istoty, połączyli siły z kobietą o imieniu Claude des Armoises, która podobno przypominała Joan. Wraz z nią twierdzili, że Joan rzeczywiście uciekła z niewoli i wyszła za mąż za rycerza. Po tym, jak zostali obdarowani prezentami i ucztami mieszkańców miasta oraz dygnitarzy rozpaczliwie pragnących wyrazić wdzięczność "Joan", Claude wyrósł na sumieniu i przyznał się do króla Karola.