27 Niepokornych faktów o Spartakusie

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Znany w kulturze współczesnej ze swoich licznych adaptacji do filmu i telewizji, w szczególności Kirka Douglasa i jego linii "I'm Spartacus!" W filmie Stanleya Kubricka, historia tego niewolnika prowadzącego rewoltę urzeka nas od ponad pół wieku. Oto kilka faktów, które napiszą, kim właściwie był ten człowiek, i pomóżcie oddzielić fakty od fikcji.

27. Zapasy nomadów

Urodzony około 111 rpne Spartakus był Trakiem, plemieniem indoeuropejskim na przedmieściach Imperium Rzymskiego, w Bułgarii. Uważa się, że był koczowniczy, ale niewiele wiadomo o jego wczesnej historii.

26. W armii

Spartakus był początkowo członkiem armii rzymskiej. W rzeczywistości nie był fanem nieumiejętności życia w swoich rękach, więc uciekł z armii, aby żyć jak wolny człowiek. Niektórzy historycy twierdzą, że Spartakus był rzymskim pomocnikiem przed ucieczką, co oznaczałoby, że początkowo zgłosił się na ochotnika do służby.

25. Schwytany

Ucieczka z armii, nie mówiąc już o armii rzymskiej, zwykle nie jest dobrym pomysłem. Po przejściu na AWOL Spartakus został schwytany i zmuszony do niewolnictwa jako kara za jego dezercję. Co, według niego, miało się stać?

24. Szkoła Gladiatora

Spartakusa kupił człowiek o nazwisku Lentulus Batiatus, który natychmiast zapisał go do szkoły gladiatorów w Capua, którą sam Batiatus właśnie posiada. Szkoła gladiatorów, Spartakus, została zniewolona, słynęła z trudnych regencji szkoleniowych, a Batiatus nie był naprawdę najmilszym z facetów, ponieważ, wiesz, był niewolnikiem.

23. Heavyweight Fighter

Jako gladiator Spartacus był szkolony w roli "mordercy", ciężkiego gladiatora. Murmillos walczył z szerokim mieczem o długości do 18 cali i używał dużej tarczy zwanej tarczą w obronie. Och, i oni też walczyli boso i boso. Brzmi jak czas zabawy.

22. Escape # 2

Spartakus był cholernie dobry w ucieczce przed złymi sytuacjami, a po pewnym czasie był w stanie przeprowadzić kolejną ucieczkę, tym razem z 70 innymi niewolnikami. Ucieczka została zaplanowana i wykonana w szkole gladiatorów.

21. Dobry z widelcem

Uciekinierzy dzierżyli przybory kuchenne jako broń podczas walki o wolność. Gdy się uwolnili, chwycili wozy pełne broni gladiatorów i walczyli z lokalną policją, zanim uciekli z Południa, by ustawić się na Wezuwiuszu.

20. Narzędzia do rekrutacji

Mieli teraz mnóstwo zapasów i podczas podróży na południe zaczęli walczyć o uwolnienie innych niewolników i rekrutowali ich na swoją stronę. To nie mogło być zbyt trudne; przez wszystkie rachunki niewolnictwo nie jest dobrą okazją ani nic.

19. Więcej niż może obsłużyć Rzym

Nazwa wojny, którą wzbudził Spartakus, była "Trzecią Wojną Sługi". Początkowo Rzymianie uważali bunt za raczej sprawę policyjną niż za pełny konflikt. Kiedy jednak sytuacja się nasiliła, Rzymianie szybko odkryli, że nie są to zwykli niewolnicy.

18. Głowa państwa

Relacje mówią, że trzech mężczyzn zostało wybranych przywódcami zbuntowanych niewolników: Spartakusa i dwóch galijskich niewolników, Crixusa i Oenomausa.

17. Budowa armii

Pierwotnie składało się z zaledwie 70 uciekinierów, populacja armii buntowniczej szybko podskoczyła do ponad 65 000 ludzi. Niektóre szacunki wskazują nawet na 125 000 ludzi.

16. Włączność do wyłączności

Podczas gdy siły uciekinierów składały się głównie z byłych niewolników, Spartakus pozwolił także wielu pasterzom i pasterzom z okolicy wziąć udział w zabawie.

15. Trzeci czas to urok?

Spartakus nie był pierwszym niewolnikiem, który się zbuntował, a jego niewolnicza armia nie była pierwszą, którą Rzym próbował odłożyć. Pierwsza Wojna Sługi i Druga Wojna Servile miały miejsce na Sycylii, a druga zakończyła się czteroletnią walką pomiędzy niewolnikami a Rzymem. Mimo to armia rebeliancka Spartakusa była większa i zorganizowana niż grupy w poprzednich rewoltach.

14. Strajki terrorystyczne

Bunt Spartakusa doprowadził do "lęku przed niewolnikami", znanego jako " terror serilis ". Strach ten rozprzestrzenił się w całym Rzymie, ponieważ pierwsze dwie wojny servilskie odbiły się już na ludności.

13. Zdolni gladiatorzy

Pod przywództwem Spartakusa rebeliancka armia była w stanie pokonać dziewięć oddzielnych rzymskich armii podczas wojny, wywołując chaos na wsi i agresywnie atakując rzymskie armie, które nie doceniły możliwości i zdolności niewolników.

12. Dobry czas

Jednym z powodów, dla których Spartakus odnosił tak wielkie sukcesy w walce z rzymskimi armiami, było to, że Rzym nie miał najlepszych ludzi do prowadzenia wojny, ponieważ Rzym był już zaangażowany w dwie inne wojny w tym samym czasie - rewolta w Hispania (Hiszpania) i Trzecia Wojna Mithridatyczna, która wzywała swoich najzdolniejszych generałów i żołnierzy.

11. Podział Obozu

Podczas wojny Spartakus i jego prawa ręka Crixus podzielili się z jakiegoś powodu. Niektórzy uważają, że był to strategiczny plan przywódców, a niektórzy uważają, że Crixus chciał obrabować rzymską wieś w drodze do Rzymu. Bez względu na przyczynę okazałoby się to szkodliwe: Crixus opuścił grupę z około 30 000 obserwujących.

10. Utrata siły

Po rozstaniu Crixus i jego naśladowcy zostali zaatakowani i pokonani przez armię rzymską. Usłyszawszy o śmierci Crixusa, Spartakus zemścił się poświęcając życie 300 jego rzymskich jeńców.

9. Czas nie jest dobrze używany

Inną możliwą pułapką dla Spartakusa i jego ludzi mógł być ich marnowany czas na plądrowanie wsi; ta grabież była atrakcyjna, ponieważ udało im się zebrać małe fortuny. Tym razem można było jednak wykorzystać go bardziej skutecznie, gdyby zamiast tego oddali się ucieczce nad Alpy.

8. Spiteful Game

Zanim poświęcił Rzymian, Spartakus miał trochę zabawy. W inscenizacji odwrócenia ról Spartakus przeprowadził udawaną grę gladiatorów, walcząc z rzymskimi żołnierzami w walce na śmierć.

7. Widzący

Po ucieczce ze szkoły gladiatorów, żona Spartakusa, prorokini czasów, której imię zostało wbite w wiatry czasu, obudziła się pewnego ranka i ujrzała śpiącego Spartakusa z wężowskim wężem ułożonym wokół głowy. Postrzegała to jako znak przyszłych wydarzeń i powiedziała, że stanowi "ogromną i przerażającą moc, która doprowadzi go do nieszczęsnego końca".

6. Nie ufaj piratom

Plany buntu Spartakusa poniosły śmiertelny cios, gdy próbował uciec na Sycylię, aby odzyskać swoje straty i podżegać do większego buntu na wyspie. Jego plan odwrócił się, gdy piraci, z którymi zawarł umowę transportową, zdradzili go, wzięli pieniądze i uciekli, pozostawiając rebeliantów osamotnionych.

5. Nagła śmierć

Przed ostatnią bitwą w bitwie nad rzeką Silarus Spartakus wykonał śmiałe posunięcie, by zmusić swoje wojska: przywiódł konia przed swoich ludzi i zabił go, oświadczając, że jeśli wygra bitwę, będzie miał nowe konie do wyboru, ale gdyby przegrał, po prostu by go nie potrzebował.

4. Śmierć na polu bitwy

Spartakus zmarł na polu bitwy nad brzegiem rzeki Silarus (obecnie znanej jako Sele). Jednak jedno źródło informuje, że jego ciało nigdy nie zostało odzyskane. Po bitwie było tak wielu martwych, że uznano, że nie można właściwie policzyć, ile straciło każdej ze stron, chociaż współczesne szacunki zakładają, że zabito 36 000 osób.

3. Bez chwały

Cele Spartakusa dla podżegania do wojny są tajemnicze i dyskutowane. Nic nie wskazuje jednak na to, że wielki buntownik chciał promować zniesienie niewolnictwa. Niektórzy twierdzą, że on (podobnie jak i inni niewolnicy) po prostu szukał ucieczki, zanim został złapany w grabieże, podczas gdy inni twierdzili, że (przynajmniej na początku) chciał marsz na Rzym.

2. Duch Spartakusa żyje

W duchu oryginalnego Spartakusa, Kirk Douglas, aktor, który grał na ekranie, dokonał własnego buntu w swojej pracy z Daltonem Trumbo, scenarzystą filmu Spartakus. Hollywoodzki parias w tamtym czasie, Trumbo był na czarnej liście (to znaczy zakaz pracy w Hollywood) z powodu odmowy złożenia zeznań do Komitetu Działań Niezamerykańskich. Douglas zgodził się, że Trumbo może użyć swojego prawdziwego nazwiska w filmach, w zasadzie łamiąc w ten sposób czarną listę ery McCarthy'ego.

1. Pierwsza walka

Podczas swego buntu przeciwko Rzymianom, Spartakus poprowadził swoich towarzyszy do zwycięstwa w krwawej bitwie na zboczach Wezuwiusza, żywego wulkanu, gdzie Spartakus zeskoczył z boków góry wraz ze swoimi żołnierzami, aby zasadzić się na Rzymian.