Ten dzień w historii: 25 lutego - bunt za daleko

2023 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-09-25 22:43

Ten dzień w historii: 25 lutego 1601

Królowa Elżbieta spotkała się po raz pierwszy z wysokim, przystojnym i uroczym Devereux w 1584 roku poprzez swojego przybranego ojca, swojego wieloletniego towarzysza Roberta Dudleya, hrabiego Leicester. Essex miał 21 lat. Królowa miała 53 lata. (Essex był także prawnukiem Marii Boleyn, siostry cioci Anny i Elżbiety.)

Po śmierci Dudleya w 1588 roku, szaleniec rozbawiony rozbawił starzejącą się królową, grając w karty i tańcząc z nią. Niektórzy uważali, że był zbyt obeznany z Jej Królewską Mością i szczególnie nie lubił go frakcja na dworze prowadzonym przez lorda Burghleya. Po prostu czekali, aż Essex się spieprzy. Dał im dużo pracy.

Kiedy królowa odmówiła udzielenia mu prośby w 1598 roku, Essex odwrócił się do niej plecami, niewyobrażalnym przejawem braku szacunku dla władcy, za który Elżbieta zapakowała mu uszy. Natychmiast poszedł po swój miecz, ale inny dworzanin trzymał go za rękę. Essex zaatakował, krzycząc, że nie wytrzyma takiego traktowania, nawet od ojca Elżbiety, Henryka VIII. Niewiarygodne, że Królowa wybaczyła mu ten bezczelny pokaz lèse-majesté.

Po katastrofalnej kampanii wojskowej w Irlandii, gdzie zawarł umowę z irlandzkimi przywódcami i wrócił do Anglii bez pozwolenia królowej, nawet Elizabeth zaczęła męczyć się z upartego zachowania hrabiego. Naprawdę straciła cierpliwość do upartego Essex we wrześniu 1599 r., Gdy niezauważony wszedł do jej sypialni i złapał niedorzecznie próżny makijaż lub perukę królowej.

Królowa Elżbieta umieściła Essexa w areszcie domowym dla zaklęcia, ale nawet to nie wystarczyło, by skłonił go do wybrania numeru. Zamiast tego zaplanował bunt.

8 lutego 1601 Essex opuścił swój dom, Essex House z ponad 100 kibicami. Udali się do Londynu, wzywając ludzi, aby przyszli i powstali w jego poparciu. Ludzie roztropnie mieli lepsze rzeczy do roboty, a Essex wrócił do domu Essex z ogonem między nogami. Niemal natychmiast przybyli żołnierze, by eskortować Essex podczas tej nieuniknionej podróży do Wieży.

Królowa skończyła się wybrykami hrabiego; jego upadek był szybki i pewny. Skazany za zdradę stanu, Essex został skazany na straszną śmierć związaną ze zwisaniem, rysowaniem i ćwiartowaniem. Nadal utrzymywała delikatne miejsce dla swojego burzliwego chłopca, zamieniła jego wyrok na bardziej miłosierną śmierć przez ścięcie głowy (choć jego egzekucja za pomocą ciosu zadała trzy ciosy, więc musiała być sprytna).

Okazał więcej pokory w ostatnich minutach swojego życia, niż prawdopodobnie pokazał przez te wszystkie lata, które minęły wcześniej. Kiedy stanął na rusztowaniu tuż przed ósmą rano 25 lutego 1601 roku, przyznał: "że został sprawiedliwie wypędzony z królestwa" i lamentował: "Moje grzechy są liczniejsze niż włosy na mojej głowie. Obdarzyłem moją młodość niefrasobliwością, pożądaniem i nieczystością; Byłem nadęty dumą, próżnością i miłością przyjemności tego niegodziwego świata …"

Poprosił Boga, aby chronił królową i dawał jej długie panowanie, i nalegał, "której śmierci protestuję, której nigdy nie miałem na myśli, ani przemocy wobec niej".

Poprawił się na bloku, wyrecytował dwa wersety Psalmu 51 i zawołał: "Kat, uderz w dom!"

Królowa Elżbieta wiedziała, co zrobił Essex - spróbuj odwrócić się przeciwko niej i "dotknąć jej berła" - była niewybaczalna. Nadal jednak często tęskniła za młodym złotownikiem, który zachował młodość w ostatnich latach.