24 stycznia: James W. Marshall odkrywa niewielką ilość złota w Sutter's Mill w Kalifornii, Sparking the California Gold Rush

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 24 stycznia 1848

W tym dniu w historii, 1848, James W. Marshall sprawdzał postępy dokonane poprzedniej nocy w rozbudowie kanału odwadniającego w Sutter's Mill w Coloma w Kalifornii (która w tym czasie była częścią meksykańskiego terytorium, ale zaledwie 9 dni później zostaną przekazane USA). Marshall wykorzystywał pobliską rzekę w nocy, by w naturalny sposób wydobyć kanał, by uratować pracę ręcznego wykopywania. Rankiem 24 stycznia odkrył kilka małych kawałków czegoś, co wyglądało jak złoto w łóżku kanału. Stwierdził: "Wziąłem jedną lub dwie sztuki i uważnie je obejrzałem; i mając ogólną wiedzę na temat minerałów, nie mogłem przywołać na myśl więcej niż dwóch, które w jakikolwiek sposób przypominały to, bardzo jasne i kruche; i złoto, jasne, a jednak ciągliwe. Potem spróbowałem między dwiema skałami i odkryłem, że można go pokonać w innym kształcie, ale nie złamać."

Następnie udał się do Johann (John) Sutter, właściciela młyna i pobliskiego fortu (który, nawiasem mówiąc, był pierwszą nie-rdzenną społecznością amerykańską w Central Valley w Kalifornii, około 40 mil od młyna) i pokazał mu, co znalazł. Obaj przetestowali i potwierdzili, że jest to złoto i nie tylko, że jest czysta w 96% (23 karaty). Sutter nie był zadowolony z odkrycia złota na swojej ziemi, ponieważ przewidział koniec wszystkich swoich planów rozwoju społeczności rolniczej i prosperującego biznesu. W związku z tym na początku próbował ukryć to odkrycie, ale najwyraźniej nie udało mu się to. Wkrótce Sutter ogarnął najgorsze obawy, gdy pojawili się skłotery z całego świata, niszcząc jego płoty, kradnąc bydło i niszcząc jego plony. W końcu Sutter skończył umrzeć dość biednie, nigdy nie znalazł sposobu na skorzystanie z odkryć złota na swojej ziemi i nieudane w innych późniejszych przedsięwzięciach biznesowych.

Początkowo Gorączka Złota była bardziej ciekawa dla ludzi schodzących z Oregonu i innych pobliskich obszarów. Te "48" miały tendencję do radzenia sobie znacznie lepiej niż kolejne Złote Rzymianie, ponieważ początkowo nie było strasznie trudno znaleźć stosunkowo duże ilości złota w tym regionie. Rzeczywiście, szacuje się, że średnio 48'er dziennie pobierało około 10-15 razy średnie wynagrodzenie dzienne dla pracownika w tym czasie. Ponadto, ponieważ początkowo było kilka praw na tym obszarze na początku Gorączki Złota, ludzie nie byli ograniczeni do jednej działki i mogli po prostu przeszukiwać, dopóki nie znaleźli złota, zamiast skoncentrować się na jednym roszczeniu.

W sierpniu 1848 r. New York Herald poinformował o odkryciu złota w Kalifornii, a inne wkrótce nastąpiły. Prezydent Polk rozpalił ogień w grudniu 1848 roku, kiedy zwrócił się do kongresu i ogłosił, że złoto rzeczywiście znaleziono w Kalifornii. W ciągu następnych siedmiu lat około 1/3 miliona osób przeprowadziło się do Kalifornii w wyniku gorączki złota. Nie było to nic w tym czasie, ponieważ Kalifornia nie była najłatwiejszym miejscem do podróżowania, ponieważ kolej transkontynentalna nie była budowana aż do 1863 roku; więc każdy z Atlantyku ze Stanów Zjednoczonych i świata musiał albo odbyć wyczerpującą podróż drogą lądową, albo przejść się drogą morską, podróżując dookoła Ameryki Południowej lub dżungli w Panamie, aby skrócić podróż.

Co ciekawe, pomimo tego, że około 15 milionów uncji (prawie 25 miliardów dolarów złota według dzisiejszych cen) zostało zebranych w Kalifornii podczas Gorączki Złota, kupcy zarobili więcej pieniędzy niż sami górnicy. Jednym z godnych uwagi przykładów tego nazwiska jest nadal znane do dziś, Levi Strauss, który był właścicielem sklepu z artykułami chemicznymi w San Francisco i wprowadził swój trwały kombinezon drelichowy do poszukiwaczy znajdujących się pośrodku Gorączki Złota.

[Obraz za pośrednictwem Shutterstock]