Czy ocean ciągle się rozlewa?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Jeden duży zlew jest dzięki odparowaniu wody. Po odparowaniu wody morskiej stężenie soli wzrasta. Jak to usuwa sól z wody? Ostatecznie woda ulegnie przesyceniu w pewnych miejscach i nie będzie już w stanie utrzymać wszystkich soli w stanie rozpuszczonym, co spowoduje tworzenie się osadów w osadach, które ostatecznie cementują się w skały osadowe.

Drugi, powiązany zlew, wykorzystuje wiatr do rozpylania wody morskiej z powrotem na ląd, gdzie woda wyparowuje, pozostawiając osady soli.

Inne pochłaniacze zależą od procesów chemicznych. Na przykład lawa na dnie oceanu będzie reagować z rozpuszczonymi jonami soli (np. Mg2 +), usuwając je z wody. Ponadto niektóre glinki pochłaniają niektóre sole (na przykład Mg2 + i K +), a niektóre uwodornione minerały, takie jak ferromanganowe, są również tworzone przy użyciu soli, co powoduje zmniejszenie zasolenia oceanów.

Poza słonymi zlewami, słodką wodą z rzek, topniejącym lodem i podobnymi rzeczami, dostarczają równomierny strumień stosunkowo świeżej wody do oceanów, pomagając zrównoważyć utratę wody poprzez parowanie.

Łącznie te wejścia i wyjścia ostatecznie utrzymują globalne zasolenie oceanu we względnym stanie równowagi, chociaż zawsze istnieją regiony oceaniczne, które są bardziej lub mniej słone w zależności od różnych czynników.

Może się to wydawać trochę przypadkowe (szczególnie biorąc pod uwagę, jak ważny jest poziom zasolenia oceanu dla klimatu), ale w rzeczywistości ta równowaga jest w niewielkiej części, ponieważ szybkość usuwania soli z oceanu jest bezpośrednio związana z jej stężeniem - wyższe zasolenie = wyższe wskaźniki usuwania poprzez wspomniane wcześniej pochłaniacze soli i odwrotnie.

W rezultacie przez co najmniej ostatnie 1,5 miliarda lat stężenie soli w globalnej wodzie morskiej utrzymywało się na stałym poziomie 3,5%.

To jednak zaczęło się drastycznie zmieniać w ciągu ostatniego półwiecza, potencjalnie przynosząc katastrofalne, długoterminowe konsekwencje, jeśli tendencja się utrzyma. (Więcej na ten temat w poniższym fakcie.) Jeśli zgadłeś, że zmiana klimatu ma coś wspólnego ze spadkiem zasolenia oceanu, dostajesz złotą gwiazdę.

Dodatkowe fakty:

W 2011 r. NASA i Comisionón Nacional de Actividades Espaciales (CONAE), argentyńska agencja kosmiczna, z pomocą technologiczną z francuskiego Centre National D'Etudes Spatiales (CNES) i włoskiej Agenzia Spaziale Italiana (ASI), uruchomiły satelitę, SAC-D, zawierający przyrząd, Aquarius, używany do mierzenia i mapowania globalnych zmian w zasoleniu oceanu oraz w celu lepszego zrozumienia cyrkulacji oceanów. Wśród wielu innych danych, dane z Aquarius zdają się wskazywać, że duża smuga słodkiej wody może zwiększyć ostateczną intensywność huraganów. Na północno-wschodnim wybrzeżu Ameryki Południowej, gdzie dwie duże rzeki, Amazonka i Orinoko, opróżniają się do Atlantyku, w ich szczytach dwie rzeki "tworzą pióropusz o niskim zasoleniu… okładki… ponad 380 000 mil kwadratowych "na głębokość nieco ponad trzech stóp. Obserwując huragan Katia w 2011 roku, zespół dowiedział się, że pióropusz najwidoczniej uniemożliwił Katia wyciągnięcie głębokiej, zimnej, słonej wody na powierzchnię (co jest typowe dla huraganów i jest kolejnym kluczowym czynnikiem regulującym globalny klimat).Bez niej cieplejsza temperatura wody na powierzchni przyczyniłaby się do silniejszego huraganu i pomogła Katia ostatecznie stać się kategorią 4. Według naukowców, 68% huraganów kategorii 5 na Atlantyku, w pewnym momencie, przekroczyło tę chmurę, prowadząc ich do Okazuje się, że zasolenie oceanów odgrywa kluczową rolę w ochładzaniu i tłumieniu huraganów.

Huragany zazwyczaj giną bardzo szybko po uderzeniu w ląd, ponieważ potrzebują ciepłej wody, aby kontynuować zasilanie; są w rzeczywistości gigantycznymi silnikami cieplnymi. Są zasilane przez tyle ciepła, że mogą uwolnić 50-200 dawek energii cieplnej dziennie. Chodzi o taką samą ilość energii, jaka zostałaby uwolniona przez detonację 45 000 bomb atomowych dziennie z powodu zdolności wybuchowej "Little Boy", bomby zrzuconej na Hiroszimę. Innymi słowy, jest to około 200 razy więcej energii niż ludzie mają obecnie zdolność generowania, jeśli każda elektrownia na Ziemi pracowała na 100% pojemności przez cały dzień.

Rząd Stanów Zjednoczonych próbował kiedyś opracować sposób powstrzymania powstawania huraganów, a przynajmniej ich osłabienia. Ta próba była znana jako "Project Stormfury", polegająca w szczególności na umieszczaniu jodku srebra w burzach, który zamroziłby wodę w najdalszych pasmach deszczu, miejmy nadzieję, zapadnie się w wewnętrzną ścianę oka i zasadniczo zatrzyma silnik cieplny w swoich torach, lub przynajmniej zmniejszając jego moc. Choć wydawało się, że w tamtym czasie trochę się to udało, z perspektywy czasu uważamy, że ich wysiłki prawie nie przyniosły efektu. Jeden huragan huraganu Debbie początkowo zmniejszył intensywność o około 30%, ale szybko wyzdrowiał i był tak silny, jak zawsze, nawet po drugiej próbie wysiewu. Później odkryto, że cykl huraganów o ścianach oczu jest taki, że 30% spadek był prawdopodobnie częścią cyklu i niewiele miał wspólnego z jodkiem srebra. Podczas gdy nie udało im się powstrzymać huraganu, w następnej próbie, huragan, który mógłby oderwać się od gęsto zaludnionych regionów, po zasianiu, zmienił kurs i uderzył w Savannah w Georgii. Nie trzeba dodawać, że wysiewanie huraganów za pomocą jodku srebra nie jest czymś, co ktokolwiek robi. Zaproponowano wiele innych pomysłów na chłodzenie oka, ale faktem jest, że ilość wykorzystywanej tutaj energii cieplnej jest po prostu zbyt duża dla każdego znanego praktycznego rozwiązania, nawet biorąc pod uwagę miliardy dolarów szkód rocznie huraganów robić.

Co więcej, złym pomysłem byłoby powstrzymanie huraganów, nawet gdybyśmy mogli. Podczas gdy tropikalne burze i huragany powodują wiele szkód dla ludzkich osad, są one w rzeczywistości krytyczną częścią układu cyrkulacji atmosferycznej Ziemi, przenoszącą energię cieplną z tropików na niższe szerokości geograficzne, jednocześnie ochładzając górne warstwy oceanu ponad burza mija, nie tylko z wykorzystaniem energii cieplnej, ale także z ubijania wody i mieszania górnych warstw ciepłych z wodą z głębszych warstw chłodu oceanu, jak już wspomniano. Przewożą również ogromne ilości wody w głąb lądu, aby pomóc w łagodzeniu suszy. Oprócz globalnych efektów klimatycznych uważa się, że gdybyśmy do tego doszło, wody wokół równika nadal zbierałyby ciepło, tworząc jeszcze bardziej masywne huragany, które coraz trudniej byłoby zatrzymać, a nawet stworzyć katastrofalny huragan.

Niektórzy badacze, tacy jak profesor meteorologii w MIT Kerry Emanuel, twierdzą, że taki kataklizmiczny huragan mógł zniszczyć dinozaury. Teoria jest taka, że uderzenie asteroidu mogło rozgrzać części oceanu nawet o 90 stopni Fahrenheita (50 stopni Celsjusza) w normalnych temperaturach. Dodatkowa energia cieplna spowodowałaby superhumatry, których ludzie nigdy nie widzieli, przy prędkościach wiatru znacznie przekraczających 700 mph (1130 k / h). Nie tylko prędkości wiatru mogą spowodować śmierć dinozaurów, ale także fakt, że pozwoliłoby to przeniknąć parę wodną do stratosfery Ziemi, powodując katastrofalne zmiany klimatu.

Nawet bez takiego super-huraganu uważa się, że mniejsze "super" huragany były normą nawet zaledwie 1-3 tysięcy lat temu. Jest to oparte na próbkach rdzeniowych pobranych głęboko w głębi lądu w pobliżu Zatoki Meksykańskiej, które wskazują, że piasek z oceanu był regularnie przewożony daleko w głębi lądu niż dzisiaj huragany iz większą regularnością (około 3-5 razy więcej huraganów rocznie niż wynosi średnia dzisiaj).

Szacuje się, że jeśli usunie się całą sól z oceanów świata, może pokryć każdy cal kwadratowy suchego lądu na Ziemi warstwą soli o głębokości około 500 stóp (około 150 metrów).