The Plot Against President Franklin D. Roosevelt

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Teorie spiskowe mogą być zabawne, ponieważ są zwykle tak dziwaczne i dalekosiężne, że nie mogą być prawdziwe. Jeszcze bardziej zabawna jest spisek, który w ogóle nie jest teorią. Oto taka, która faktycznie się wydarzyła.

CAŁA THE RAGE IN EUROPE

W latach 30. XX wieku wiele krajów zachodnich cierpiało z powodu poważnych depresji gospodarczych. Potrzeba zapobieżenia niepokojowi i ustanowienia kontroli była tak rozpaczliwa, że we Włoszech, Niemczech i Hiszpanii zaciągnięte przez wojsko wyczyny zainstalowały faszystowskie rządy. W tym systemie scentralizowany rząd, kierowany przez jedynego dyktatora, posiada całą władzę, a indywidualny obywatel ma ograniczone możliwości. Faszystowskie rządy chętnie używają siły, aby stłumić to, co postrzegają jako zagrożenia, takie jak związki zawodowe. Znani faszyści dyktatorzy lat 30.: Benito Mussolini we Włoszech, Francisco Franco w Hiszpanii i Adolf Hitler w Niemczech.

W innym kraju faszystowski zamach stanu był podejmowany nie przez wojsko, ale przez grupę wpływowych biznesmenów i polityków. Chcieli obalić demokratycznie wybraną głowę państwa poprzez szantaż i groźby przemocy i zastąpić go marionetkowym dyktatorem, który służyłby ich interesom. Ten kraj to Stany Zjednoczone.

RAW DEAL?

Franklin D. Roosevelt został wybrany na prezydenta w 1932 r. W dużej mierze na podstawie jego New Deal, daleko idącej serii reform mających na celu stymulowanie gospodarki z Wielkiego Kryzysu. Plany Roosevelta nie były powszechne - dając władzom kontrolę nad sprawami gospodarczymi, zamiast działać w gospodarce wolnorynkowej, przez wielu uważany był za komunizm, a zwłaszcza w ZUS, który był postrzegany jako potrzebujący "coś za nic".

Ale sednem Nowego Ładu było tworzenie miejsc pracy. Roosevelt zaproponował ponad 10 nowych agencji rządowych, takich jak Administracja Postępu Robót, Cywilny Korpus Ochrony, Urząd Pracy Cywilnej i Urząd Tennessee Valley, który nadzorował projekty budowlane i upiększania oraz generowałby miliony nowych miejsc pracy.

ZAKOŃCZY SIĘ PLOT

Liderzy biznesu byli szczególnie przeciwni National Recovery Administration, która ustalała płace minimalne i zmniejszała tydzień pracy, nawet w sektorze prywatnym. Przyzwyczajeni do płacenia swoim pracownikom, co chcieli (za tyle pracy, ile chcieli), barony przemysłu straciły miliony.

Grupa przywódców i polityków anty-Roosevelta (Demokratów i Republikanów) utworzyła w 1933 r. Organizację o nazwie American Liberty League (ALL), poświęconą "wspieraniu prawa do pracy, zarabiania, oszczędzania i nabywania własności". Innymi słowy opowiadali się za indywidualnym budowaniem bogactwa i złym dobrem. WSZYSTKO było tak oddane temu celowi, że zrobi wszystko, co konieczne, aby zabezpieczyć swoje bogactwo. Obejmowało to zorganizowanie militarnego zamachu stanu w celu wyparcia Roosevelta z urzędu i zastąpienia go pro-biznesowym dyktatorem.

KLASA BIZNESOWA

W czerwcu 1933 r. Wielu WSZYSTKICH członków zebrało się, aby omówić szczegóły dotyczące usunięcia Roosevelta. Wśród zgłoszonych osób biorących udział w spotkaniu byli:

• Irénée Du Pont, prezes firmy chemicznej DuPont
• Dean Acheson, podsekretarz skarbu, stanowisko, do którego został powołany przez Roosevelta
• Al Smith, kandydat na Prezydenta Demokratów w 1928 roku
• Grayson Murphy, członek zarządu kilku firm, w tym Goodyear, Bethlehem Steel i konglomeratu bankowego J. P. Morgan & Co.
• Robert Clark, jeden z najbogatszych inwestorów na Wall Street
• William Doyle, dowódca oddziału Massachusetts amerykańskiego Legionu, służba weteranów i organizacja polityczna. 300 000 członków Massachusetts było prawie wyłącznie weteranami I wojny światowej.
• Gerald MacGuire, inwestor obligacji i dowódca departamentu Connecticut w American Legion
• Prescott Bush, wpływowy bankier i członek zarządu kilku korporacji (później republikański senator z Connecticut od 1952 do 1962 r., Ojciec George'a H. W. Busha i dziadek George'a W. Busha)

Grupa wymyśliła plan zmuszenia Roosevelta do stworzenia nowego gabinetu zwanego Sekretarzem Spraw Ogólnych, który byłby wypełniony przez osobę wybraną przez WSZYSTKIEGO. Następnie zmuszają Roosevelta do przyznania się do publicznej wiadomości, że został okaleczony przez polio (nie jest powszechnie znany, ponieważ rzadko fotografowano go na wózku inwalidzkim). Świadomość, że prezydent nie może chodzić, a nawet stać bez pomocy, zniszczyłaby wszelką wiarę w jego zdolność wyrwania kraju z bałaganu ekonomicznego, a gwałtowna reakcja zmusiłaby Roosevelta do przeniesienia autorytetu na sekretarza spraw ogólnych.

Najprawdopodobniej Roosevelt oczywiście odmówi spełnienia żądań WSZYSTKIEGO, by stworzyć nową pozycję, wyznawać swój stan i przekazywać władzę. Część druga planu: gdyby Roosevelt odmówił, Doyle i MacGuire aktywowaliby swoje brygady amerykańskiego Legionu, aby utworzyć milicję ponad 500 000 ludzi, którzy następnie zaatakowaliby Waszyngton, D.C. i przejęli władzę na siłę.

THE BUTLER DID IT

Aby naród amerykański i 500 000 żołnierzy mogło pójść w parze z planem zdymisjonowania prezydenta, WSZYSTKO wiedziało, że ktokolwiek zdecyduje się być sekretarzem spraw ogólnych, będzie musiał być popularny zarówno wśród wojska, jak i ogółu społeczeństwa.Tak więc, działając w imieniu ploterów, MacGuire zwrócił się do Smedleya Butlera, generała major w Korpusie Piechoty Morskiej i najbardziej odznaczonego Marine w historii w tym momencie. Butler był kochany przez wojsko i szanowany przez ogół społeczeństwa, podobnie jak późniejsi generałowie, tacy jak Dwight Eisenhower, Douglas MacArthur i Colin Powell. To dlatego, że w 1932 roku, kiedy weterani z I wojny światowej maszerowali na Waszyngton, by lobbować Kongres nad wciąż nieopłaconymi bonusami bojowymi sprzed 15 lat, Butler publicznie ich wspierał, a nawet wygłosił przemówienie, zachęcając ich do walki o to, co słusznie im należało.

SPOTKANIE Z RODZICAMI

MacGuire odwiedził Butlera w swoim domu na Newton Square, w Pensylwanii, w czerwcu 1933 roku. Spotkali się przez 30 minut, ale MacGuire przekazał mu pełne szczegóły spisku, w tym nazwiska osób zaangażowanych i obietnicę wsparcia finansowego w wysokości 3 milionów dolarów. Butler zapytał MacGuire'a, dlaczego konieczne było coś tak drastycznego jak zamach stanu. MacGuire powiedział, że to dlatego, że programy społeczne Roosevelta dowiodły, że był komunistą. "Potrzebujemy faszystowskiego rządu w tym kraju, aby uratować naród przed komunistami, którzy chcą go zniszczyć i zniszczyć wszystko, co zbudowaliśmy", powiedział później Butler MacGuire.

Butler zgodził się i powiedział MacGuire'owi, że jest w … z wyjątkiem tego, że tak naprawdę nie był. To, czego członkowie ALL nie wzięli pod uwagę, to fakt, że protesty z premii bojowej poprzedniego lata, które ukochały Butlera wśród żołnierzy, zakończyły się, gdy prezydent Herbert Hoover wysłał kawalerię, aby go zlikwidować. Butler był tak zbulwersowany tym traktowaniem weteranów I wojny światowej, że wyrzekł się Hoovera i partii republikańskiej, stał się demokratą i aktywnie prowadził kampanię wyborczą dla Roosevelta w wyborach 1932 roku.

NIESTABILNY

Po rozmowie z MacGuirem, Butler natychmiast zgłosił spotkanie i browarny faszystowski zamach stanu do Komitetu McCormacka-Dicksteina, komitetu kongresowego odpowiedzialnego za badanie zagrożeń dla rządu, takich jak faszystowskie przewroty. (W latach czterdziestych komitet próbował wykorzenić komunistów pod inną, nieco ironiczną nazwą: Komitet ds. Działań Niezamerykańskich.)

Butler złożył zeznania przed komisją od lipca do listopada 1934 r. Prawie wszyscy konspiratorzy, których nazwano Butler, zostali poproszeni o złożenie zeznań. Ale ponieważ nie zostali wezwani, tylko zapytali, nigdy się nie pojawili. Jedynym wyjątkiem był Gerald MacGuire, a on zaprzeczał wszystkiemu. W swoim końcowym raporcie komisja oficjalnie stwierdziła, że uważa Butler:

Twoja komisja otrzymała dowody na to, że niektóre osoby podjęły próbę ustanowienia faszystowskiego rządu w tym kraju. Nie ma wątpliwości, że próby te były dyskutowane, były planowane i mogły zostać wprowadzone do egzekucji, kiedy i jeśli finansowi poplecznicy uznali to za celowe. Komitet ten otrzymał dowody od gen. Dyw. Smedley D. Butler (emeryt), który zeznawał przed komisją w sprawie rozmów z jednym Geraldem C. MacGuire'em, w którym rzekomo zasugerowano utworzenie faszystowskiej armii pod dowództwem Generał Butler.

Ale odkrycia - i wiarygodność Butlera - zostały podcięte, kiedy raport został udostępniony publicznie, a nazwiska konspiratorów zostały zaciemnione. Imiona nigdy nie zostały oficjalnie wydane i nikt nie kojarzył się z "spiskiem".

COUP DE-TAH-TAH

Dlaczego więc rząd federalny nie ścigał spiskowców? W tym czasie Roosevelt starał się, aby jego programy New Deal przeszły przez Kongres. Uwolnienie nazwisk urzędników rządowych i wyznaczonych osób podważyłoby autorytet Roosevelta i sprawiło, że wyglądałby jak słaby przywódca. W rzeczywistości mógł to być sam Roosevelt, który sugerował, że komisja McCormacka-Dicksteina powstrzymuje nazwiska spiskowców i nie ściga zarzutów … pod warunkiem, że spiskowcy zgodzą się publicznie wypowiedzieć wbrew jego programom socjalnym i pomocy humanitarnej.

Pogłębiony raport, w połączeniu z całkowicie absurdalną ideą faszystowskiego zamachu stanu w Ameryce (nawet jeśli była to prawda), doprowadził do niewielkiego zainteresowania mediów. The New York Times i Czas zgłosił ustalenia komisji, ale odrzucił twierdzenia Butlera jako pogłoski i pogłoski.

Jak poważni byli konspiratorzy? Pomysł nigdy nie minął etapów planowania, a konspiratorzy mogli spotkać się tylko raz. Kiedy wiadomość o zniknięciu informatora Butlera zniknęła, spisek się rozpadł. Ale mieli jeden "zapasowy" plan - krótko po tym, jak MacGuire spotkał się z Butlerem, MacGuire również zwrócił się do Jamesa Van Zandta, szefa biura weteranów wojny zagranicznej, aby był sekretarzem spraw ogólnych, gdyby Butler odmówił. Po tym, jak Butler ujawnił spisek komitetowi Kongresu, Van Zandt opowiedział reporterom swoją historię, nadając opowieści Butlera pewną wiarygodność, ale to już nie koniec.

IRONIC POSTSCRIPT

Amerykańska Liberty League, która oprócz proponowania faszystowskich przewrotów, działała jako prawomocna prokapitalistyczna organizacja. Założył w 1940 roku. W tym samym roku Franklin Roosevelt został wybrany na jego rekordową trzecią kadencję prezydencką. Roosevelt został ponownie wybrany w 1944 roku, ale w tych samych wyborach narodowych Republikanie przejęli kontrolę nad Kongresem od demokratów, zdobywając większość zarówno w Senacie, jak iw Izbie. Po śmierci Roosevelta pięć miesięcy po wyborach, konserwatywny rząd chciał rozpocząć od nowa, aw 1951 roku przeszedł 22. Poprawkę do Konstytucji, która ograniczyła przyszłych prezydentów do dwóch kadencji. Czemu? Wielu senatorów i przedstawicieli obawiało się, że prezydent, który sprawował urząd zbyt długo, może zostać dyktatorem.