The First Stock Market Crash: The South Sea Company

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Wczesne lata

W 1710 r. Finanse Anglii były przerażające. Różne departamenty rządowe ułożyły własne kredyty i wydały pieniądze przy niewielkim nadzorze finansowym. Kanclerz skarbu, Robert Harley, przekonał Parlament, by popatrzył na wyprostowanie tego bałaganu. Jednym z pierwszych kroków, jakie podjęli, było ponowne rozważenie swojego zobowiązania do umożliwienia Bankowi Anglii wyłącznego kierownika pożyczek w tym kraju.

W tym czasie Bank Anglii próbował finansować brytyjskich żołnierzy poprzez sprzedaż udziałów w loterii, ale reakcja była letnia. Harley przyznał pozwolenie na inne prywatne przedsiębiorstwo, firmę Hollow Sword Blade, aby przeprowadzić loterię; marketing był tak udany, że wkrótce Firma Sword Blade regularnie przeprowadzała loterie w imieniu rządu.

Pod koniec wojny o sukcesję hiszpańską Anglia miała około 10 milionów funtów długów, które musiała sfinansować i zwróciła się do niektórych geniuszy z grupy Sword Blade. Oni utworzyli Gubernator i Kompania Kupców Wielkiej Brytanii, handel z morzami południowymi i innymi częściami Ameryki oraz zachęta do wędkowania (South Sea Company, w skrócie) w 1711 r. W zamian za 6% odsetek, South Sea Company kupiłaby zaległy dług Anglii w zamian za akcje spółki. Inwestorzy zostali zwabieni do planu, nie tylko perspektywą podziału udziałów, ale także zysków spółki.

Poza finansowaniem długu publicznego, spółka South Sea miała działać jako firma handlowa w Ameryce Południowej; w rzeczywistości część jego karty z Parlamentu obejmowała monopol na handel mórz południowych (w rzeczywistości w całej Ameryce Południowej). Choć brzmiało to jak pewne, w 1713 roku ta monopolistyczna część biznesu była bezwartościowa, ponieważ Traktat z Utrechtu wytrzebił handel dla Anglii w południowej części Nowego Świata.

Oszustwo w XVIII wieku

Aby insider mógł czerpać największe zyski, założyciele South Sea Company rozpoczęli dwutorową kampanię etyczną. Przed ogłoszeniem planu nabycia długu przez rząd, insiderki zdyskredytowały zdolność Wielkiej Brytanii do sfinansowania się, obniżając wartość tego długu. Wtajemniczeni następnie pożerali go w znacznie obniżonej stawce 55 £ / 100 £.

Następnie, aby zachęcić posiadaczy długu do wymiany na akcje, insiders głośno proklamował wielką wartość operacji handlowych firmy, w tym jej (bezwartościowego) południowoamerykańskiego monopolu. Aby być sprawiedliwym, Morze Południowe nadal miało znaczną operację handlu niewolnikami, chociaż nie było to tak lukratywne, jak się spodziewano. W każdym razie, wkrótce po ogłoszeniu planu zakupu długów, akcje spółek South Sea sprzedały się po cenie 123 GBP za akcję (wzrost ze 100 GBP wyceniono na wstępnym ogłoszeniu oraz 55 GBP, które otrzymali posiadacze zadłużonych dłużników).

Irracjonalny entuzjazm

Wydawało się, że przedsiębiorstwo działa dobrze, aż do około 1718 roku, kiedy wojna z Hiszpanią prowadziła interesy hiszpańskie w Ameryce Południowej, by przejąć tam własność firmy. Chociaż firma straciła część aktywów, prawdziwa strata z tytułu konfiskat pochodziła ze złej reklamy.

W roku 1719, prawdopodobnie widząc napis na ścianie, firma South Seas Company rozpoczęła kampanię mającą na celu ochronę jej wewnętrznych. Tych kilka sprzedawało opcje zakupu akcji po aktualnej cenie. Następnie firma rozpoczęła kolejną kampanię marketingową, ponownie zachwalając wysoką wartość monopolu na Morze Południowe. Ponieważ wybitni członkowie rządu mieli opcje, brali udział w rozpowszechnianiu plotek, a ich pamięć podręczna dawała mu wiarygodność. Cena akcji wzrosła z około 100 funtów na akcję do prawie 1000 funtów, a insiderów zebrał nadzwyczajne zyski. W szczytowym momencie, w oparciu o cenę akcji, firma była warta około 200 milionów funtów (przez siłę nabywczą, dziś wynosiłoby to około 24 miliardy funtów / 37 miliardów dolarów, przy czym przeciętne zarobki wyniosłyby 350 miliardów funtów / 537 miliardów dolarów).

Podobnie jak mania tulipana w XVII-wiecznej Holandii i krach giełdowy w Ameryce w 1929 roku, naiwni regularni ludzie gromadzili się na irracjonalnie żywiołowym rynku, podobnie jak inne akcje giełdowe. Jeden z najbardziej pozbawionych skrupułów z tych nazwano, nie żartuję, Firma, która realizuje przedsięwzięcie o wielkiej przewadze, ale nikt nie wie, co to jest. Po tym wydarzeniu nawet Parlament nie mógł już zasiadać w swoich rękach, a przy pomocy przedstawicieli firm z regionu Morza Południowego (w celu ochrony ich nieformalnego monopolu na oszukanie społeczeństwa), w 1720 r. Uchwalono ustawę o bańkach. Te przepisy zabraniają zakładania nowych firm, które konkurują z istniejącymi kartami, bez zgody rządu.

Zawalić się

Do czerwca 1720 r. Cena akcji zapasów na Morzu Południowym wzrosła do 1050 GBP, a wiele osób kupowało swoje akcje od pożyczek zabezpieczonych akcjami, które kupowali (a lata 80. XX w. Uważały, że wymyślili śmieciowe zadłużenie). Cena akcji gwałtownie spadła i do września 1720 r. Wynosiła 150 GBP. Ludzie i firmy zbankrutowały, a oburzony naród zażądał, aby Parlament działał.

Późniejsze śledztwo zidentyfikowało wiele osób, które zaangażowały się w oszustwa lub inne złe działania w ramach programu, w tym króla Jerzego I, dwóch jego kochanek, poczmistrza generalnego, członka gabinetu, dwóch szefów ministerstw i kanclerza Skarb państwa; ten ostatni został uwięziony.

Pomimo tego, Spółka z Południowego Morza zatrzymała się na jakiś czas, ale zamiast handlować fizycznie w Morzu Południowym, głównie zajmowała się długiem publicznym do połowy XIX wieku.