Dlaczego tak nazywa się piwo korzeniowe

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten popularny napój bezalkoholowy dobrze łączy się z lodami waniliowymi, czego rezultatem są pływaki z piwa korzennego, które są powszechnymi atrakcjami na imprezach urodzinowych dla dzieci w Ameryce Północnej. Popularna wersja, którą znamy dzisiaj, nie jest napojem alkoholowym, ale słodką sodą, z której mogą korzystać wszyscy w każdym wieku. Dlaczego więc nazywa się "piwo korzenne?"

Odpowiedź leży w historii piwa korzennego. Większość historyków żywności (tak, oni istnieją) uważa, że najprawdopodobniej pierwsze wersje piwa korzennego zaczęły się jako "małe piwo", napój warzony z ziół, kory i jagód. Małe piwo było popularne w średniowiecznej Europie, gdzie szalejące zanieczyszczenie wody miało tendencję do powodowania zachorowań. Napoje warzone, takie jak herbata i piwo, uznano za zdrowszą opcję. To samo dotyczy wczesnej kolonialnej Ameryki, zanim można będzie stworzyć bezpieczniejsze urządzenia wodne. Małe piwo zawierało alkohol - zwykle od 2% do 12%. Napój był tak powszechny, że pojawił się w różnorodnej literaturze klasycznej, w tym kilku sztukach Williama Shakespeare'a i Targowisko próżności William Thackery.

Szybko naprzód przez kilka stuleci, aby znaleźć farmaceutów próbujących stworzyć "cudowny lek" lub "wyleczyć" wszystkie dolegliwości ludzi pod koniec 19^th stulecie. (Wiele popularnych napojów gazowanych ma dziś swoje źródło w takiej próbie). Historycy uważają, że piwo korzenne zostało stworzone przypadkiem przez farmaceuty eksperymentującego z różnymi korzeniami, ziołami, kory i jagodami używanymi w małych przepisach na piwo aby napar leczył każdą chorobę. Oryginalne "piwo korzenne" zostało sprzedane jako syrop dla konsumentów, aby zlewać się w rodzaj serdeczności. Był słodki i zgorzkniały, prawdopodobnie nie podobny do syropu na kaszel, i najwyraźniej nie wystartował jako napój, który można kupić za coś innego niż potencjalnie leczyć chorobę.

Należy zauważyć, że nie wiadomo, czy oryginalnym farmaceutom powszechnie uznawanym za twórcę piwa korzeniowego był faktycznie Charles Hires. Oczywiście, rodzaje piwa korzennego istniały od wieków, więc nie można go dokładnie opisać jako "wynalazcy". Był jednak pierwszym, który wymyślił przepis, który był powszechnie dostępny na rynku, stąd jego zasługa. Zgodnie z jego biografią, Hires przeszedł przepyszny przepis na herbatę, gdy był w podróży poślubnej, którą postanowił powielić i sprzedać jako lekarstwo. Jednak historia o miesiącu miodowym ma niewiele dowodów na poparcie tego, a Hires po prostu eksperymentował z różnymi składnikami, dopóki nie wymyślił przepisu, który zadziałał.

Zaczął sprzedawać suche paczki z herbacianą mieszanką w swojej aptece, a później opracował ciekły koncentrat, który ludzie mogli mieszać z wodą. Początkowo mieszanka nazywała się "Hires Root Tea", ponieważ była ona parzona jak herbata z suchych paczek. Pakiety kosztowały dwadzieścia pięć centów i przypuszczalnie mogły wynieść do pięciu galonów herbaty korzeniowej.

"Korzeń" w nazwie mikstury Hires'a pochodzi z jej głównego składnika, z korzenia sasafry. Hires zmienił nazwę swojego produktu z "herbaty" na "piwo" w czasie przed Filadelfijską Wystawą Stulecia w 1876 roku. Prawdopodobnie zmienił nazwisko, aby napój był bardziej atrakcyjny dla klasy robotniczej. W środku drugiej fali Ruchu Umiarkowania nazwa wywołała oburzenie wśród przywódców ruchu. Z kolei firma Hires reklamowała piwo korzenne jako napój typu "temperance", twierdząc, że nie zawiera alkoholu i jest doskonałą alternatywą dla napojów alkoholowych. Tak więc "herbata korzenna" stała się "piwem korzennym". (Uwaga: nie jest do końca dokładne, aby powiedzieć, że piwo korzenne nie zawiera alkoholu jako napojów gazowanych takich jak piwo korzenne, Pepsi, Coca-Coli, Dr. Pepper, itp. Mają ślad ilości alkoholu, podobnie jak wiele innych rzeczy, takich jak jogurt, po prostu nie znaczącą ilość.)

Zmiana nazwy zmieniła się w świetny schemat marketingowy. Podczas wystawy w Filadelfii Hires rozdawał darmowe kubki z jego naparami, zdobywając nowych klientów. Prawdopodobnie marketing produktu jako "piwa" był kluczem do sukcesu, a Hires wkrótce zaczął butelkować piwo korzenne i sprzedawać skoncentrowane syropy do fontann sodowych. Stworzył nawet "zestawy do piwa korzennego", aby ludzie mogli wytwarzać własne piwo korzenne w domu.

Piwo korzenne nadal było reklamowane jako "napój zdrowotny" pod hasłem "Dołącz zdrowie i zdrowie, pij piwo z wypożyczalni!". Co zabawne, w 1960 r. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków zakazała głównego składnika-oleju z korzenia sasafry - ze względu na badania potwierdzające, że był on czynnikiem rakotwórczym, a także zawierał safrol, który uszkadzał wątrobę - niezupełnie zdrową. Z tego powodu dzisiaj piwo korzenne zwykle zawiera sztuczny smak sasafrasa, a nie prawdziwy. W tym momencie cała nazwa jest kłamstwem.

Dodatkowe fakty:

• Zarówno Benjamin Franklin, jak i George Washington byli fanami małego piwa; Franklin napisał w swojej autobiografii, że czasami wypija małe piwo ze śniadaniem, podczas gdy George Washington opracował własny przepis na swoje ulubione małe piwo.
• Bez piwa korzennego nie mielibyśmy Marriott Hotels i niektórych restauracji typu fast food. W 1927 r. Młoda para o imieniu John i Alice Marriott otworzyła w Waszyngtonie restaurację piwa o nazwie "Hot Shoppe". Restauracja doświadczyła ogromnej ekspansji na przestrzeni lat i przekształciła się w sieć hoteli Mariott. Marriotts rzeczywiście kupił sklep od A & W, obecnie znanej marki piwa korzennego sieci restauracji. A & W pomogło spopularyzować ideę franchisingu. W 1960 roku było ponad 2000 restauracji A & W - więcej niż McDonald's w tym czasie! Inną restauracją, która zaczęła od piwa korzennego była Sonic, która zaczęła się jako piwo korzenne i hamburger, a obecnie ma ponad 3500 restauracji w Stanach Zjednoczonych.
• Istnieją setki różnych przepisów na piwo korzenne, a napój ma szeroki zakres smaków. Typowe składniki w piwie korzennym to między innymi wanilia, kora drzewa wiśniowego, wintergrin, melasa, anyż, korzeń lukrecji, cynamon i miód. Podstawowym składnikiem jest wciąż sasafrasowy smak.
• Piwo korzenne jest prawie wyłącznie napojem Ameryki Północnej. Istnieje kilka międzynarodowych marek, ale ich smak różni się od powiedzmy A & W. Jeśli przeglądasz półki w Australii lub w Wielkiej Brytanii, prawdopodobnie z większym prawdopodobieństwem znajdziesz "piwo imbirowe" niż piwo korzenne.