Tarred i ptactwa

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

W minionych epokach tarowanie i upierzenie stanowiły metodę "włamania się" używaną przez moby, by ukarać lub w inny sposób upokorzyć przestępców lub ludzi, którzy uważali, że w jakiś sposób skrzywdzili społeczność.

Chociaż jest to głównie uznawane za karę wydaną w czasach kolonialnych, historia tarowania i pióra rozciąga się aż do krucjat i ewentualnie dalej, z najwcześniejszym znanym nagranym odniesieniem do kary będącej edyktem przekazanym przez Ryszarda Lwie Serce w 1189.

Zgodnie z dekretem króla Ryszarda, jeśli jeden z jego żołnierzy został okradziony przez swoich krzyżowców, miał zostać ogolony, a następnie pokryty wrzącym boiskiem, zanim "poduszka z piór" wyleje się na jego głowę; złodziej zostałby pozostawiony sam sobie w kraju, w którym przypadkowo zakotwiczyliby się w następnej.

Chociaż sformułowanie sformułowane jawnie przez Króla Richarda sugerowało, że kara nie miała być śmiertelna, nietrudno zauważyć, jak wylewanie gorącego smaru na kogoś może okazać się śmiertelne, szczególnie w czasach, gdy antybiotyki leczyły nieuchronne infekcje wywołane ciężkimi oparzeniami. Najczęstszymi obrażeniami z tarowania i pióra były rzeczywiście oparzenia i pęcherze. Po tym, jak dana osoba została całkowicie upokorzona, być może paradując po mieście w stanie nagiego lub pół-nagiego, miała też tendencję do bardzo trudnego pozbycia się smoły i piór bez utraty w tym procesie odrobiny skóry, pozostawiając po sobie trwałe świadectwo ich wstydu w postaci blizn.

Ponieważ tarowanie i upierzenie były karą najczęściej przekazywaną przez wściekłe tłumy, które nie są dokładnie znane ze swojej powściągliwości, osoby poddane karze również były czasami ciężko bite. Na przykład w 1832 r. Minister Mormona o imieniu Sidney Rigdon i jego przyjaciel, nikt inny niż sam Joseph Smith, zostali prawie zabici, gdy tłum wyrwał ich ze swoich domów w środku nocy, poważnie ich pobił, próbując je nakarmić kwasem przed tarowaniem i pierzeniem ich i pozostawieniem ich na śmierć. O dziwo, obaj mężczyźni byli w stanie przetrwać tę przerażającą gehennę. Niestety, dziecko Smitha, które zostało wystawione na żywioły podczas imprezy, nie miało tyle szczęścia, a wkrótce potem zmarło.

Z tego wszystkiego możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że większość ludzi, którzy byli smołowcami i pisklętami przeżyła tę ciężką próbę. W jaki sposób?

W większości przypadków tarring i upierzenie miały po prostu upokorzyć osobę, o której mowa, a nie zabijać. Jako taki, powszechnie stosowano smołę sosnową, która ma stosunkowo niską temperaturę topnienia, typowo około 130-140 stopni Fahrenheita (55-60 ° C); z pewnością wystarczająco gorąca, by wywołać wyjątkowy dyskomfort i poparzenia, ale nic podobnego do szkody, jaką mogłyby spowodować różne formy stopionej smoły na bazie ropy naftowej. Ponadto, w zależności od ciężkości postrzeganej zbrodni lub lekkiej wobec mas, smoła sosnowa może nie być w niektórych przypadkach stopiona, a następnie wylana, ale po prostu lekko podgrzana, a następnie z grubsza wcierana w osobnik, aby pozostawić wystarczającą ilość pozostałości. ich skóra, żeby pióra się przykleiły - na pewno bolesne, ale przynajmniej może uniknąć poparzeń.

Więc jeśli celem było wywołanie rozdzierającego bólu i śmierci, można użyć wrzenia lub smoły węglowej, a także poważnych uderzeń. Ale biorąc pod uwagę bardzo dobre wskaźniki przeżywalności, o których pamiętamy, wydaje się, że rzadko się zdarzało, że ci, którym podawano smołę i pióra, dążyli; przeważający ból i upokorzenie były w większości przypadków nazwą gry, zarówno podczas tarowania i pióra, jak i po, z indywidualnym stwierdzeniem, że niezwykle trudno jest go pozbyć. Jeśli tłum chciał zabić osobę, mieli bardziej celowe i mniej wyszukane metody, takie jak wieszanie.

Dodatkowe fakty:

Podczas rewolucji amerykańskiej moby wspierające obie strony konfliktu często wykorzystywały smołę i pióra. Uważa się, że tarowanie i upierzenie stały się karą śmierci w czasach kolonialnych częściowo z powodu ogromnej ilości smoły sosnowej, która była łatwo dostępna w pobliskich stoczniach. Sugerowano również, że Patrioci i brytyjscy zwolennicy byli zainspirowani do smołowania się i pijania nawzajem z powodu tego, jak popularne było to w XVIII-wiecznej Anglii jako sposób na upokarzających poborców podatkowych, którzy często byli paradowani i ciągnięci przez ulice.
Nawet po zakończeniu rewolucji amerykańskiej tarowanie i upierzenie pozostały popularną formą "sprawiedliwości" mafii już w pierwszej połowie XX wieku. Szczególnie znany jest przypadek Johna Meintsa, niemiecko-amerykańskiego rolnika, który w 1918 roku został wywleczony z domu w Minnesocie, biczowany i grożony bronią, zanim został smołowany, upieczony i zmuszony do marszu półnagiego przez granicę państwa na południe Dakota. Potem powiedziano mu, że jeśli kiedykolwiek wróci, zostanie zabity. Meints później próbował pozwać ludzi, którzy go porwali i nadużyli, tylko po to, by przysięgli uznali je za niewinne. Sędzia w tej sprawie, Wilbur F. Booth, poinformował nawet ławę przysięgłych, że powinni rozważyć, czy Meints są nielojalni wobec Stanów Zjednoczonych w rozważaniach nad ich werdyktem. Widzisz, Meints miał czelność być Niemką w okresie I wojny światowej. W końcu Meints miał dość szczęścia, by uciec z życiem, biorąc pod uwagę, jak wiele podobnych spraw zakończyło się lynchingiem. Jednak Meints miał ostatni śmiech.W 1922 roku udało mu się uzyskać nowy proces i udało mu się załatwić całą sprawę pozasądową, otrzymując 6000 $ (obecnie około 84 000 $) z tytułu szkód.
W Europie po drugiej wojnie światowej kobiety, które odważyły się nawiązać stosunki z żołnierzami niemieckimi, były czasami poddawane tarowaniu i piłującemu, podczas gdy w Irlandii tarcia i pióra były szeroko stosowane w latach 70. przez IRA w celu ukarania rzekomych przestępców lub kobiet oskarżonych o branie Brytyjczycy, którzy zainspirowali podobne przypadki jeszcze w 2007 roku!