Prawda o zaskakująco niedawnym wynalezieniu torebki z herbatą i kobietami, które naprawdę ją wymyśliły

2023 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-11-26 16:18

Legenda mówi, że parzenie herbaty datuje się na około 2737 r. Pne, kiedy liście herbaty wpadły do wody gotowanej dla chińskiego cesarza Shennonga. Wydaje się, że nie ma żadnych twardych dowodów na to, że herbata jest odkryta w ten sposób, ale dowody, które sugerujemy, sugerują, że zaparzanie herbaty rzeczywiście zaczęło się w Chinach, najpierw jako część eliksiru leczniczego. Pierwsze udokumentowane odniesienie do tego znajduje się podczas dynastii Shang (1600 pne do 1046 pne). Przez Dynastię Qin w trzecim wieku pne, stała się stosunkowo popularnym napojem stosującym tylko herbatę (kamelia sinensis), zamiast mieszać ją z innymi rzeczami, które wydają się powszechne, gdy są stosowane w medycynie. Od początku do początków XX wieku pojawiała się niewielka innowacja w zakresie powszechnej metody parzenia herbaty. Wszystko zmieniło się w 1901 roku.

W przeciwieństwie do popularnego przekonania (i tego, co każdy producent herbat, jaki mogłem znaleźć na swoich stronach internetowych, oraz wiele książek o historii herbaty i papieru, o których również wspomniano), nie handlarz herbatą Thomas Sullivan, który wynalazł torebkę z herbatą w 1908 roku. Podczas gdy on (prawdopodobnie niezależnie, biorąc pod uwagę, że jego zgłoszony projekt był znacznie gorszy od oryginału) wynalazł torebkę z herbatą w tym roku, został pobity przez około siedem lat przez Roberta C. Lawson i Mary Molaren z Milwaukee, Wisconsin.

26 sierpnia 1901 roku dwie nieustraszone kobiety złożyły patent (US723287) na dość wyjątkowy (w tamtym czasie) "Uchwyt na Herbatę do Liści", który jest zadziwiająco podobny do nowoczesnej torebki na herbatę.

Zidentyfikowali problem związany ze sposobem, w jaki herbata była gotowana od tysięcy lat. Według ich własnych słów tradycyjna metoda zaparzania całego garnka na raz,

polega na stosowaniu znacznej ilości liści herbaty do przygotowania pożądanej podaży herbaty, a herbata, jeśli nie jest używana bezpośrednio, wkrótce staje się zwietrzała lub ma świeżość, a zatem niezadowalająca, a często duża część tak przygotowanej herbaty i nie używane bezpośrednio muszą zostać wyrzucone, co wiąże się z dużą ilością odpadów i związanymi z tym wydatkami.

W ten sposób wynaleziono tkaną, bawełnianą torbę o otwartych oczkach, "złożoną na sobie i zszytą wzdłuż jej bocznych krawędzi, tworząc konstrukcję podobną do kieszeni, mającą klapkę na otwartym końcu … z klapką na górnym końcu złożoną na górze koniec kieszeni i zamknięty … "

Niewielka porcja herbaty była następnie zawarta wewnątrz zamkniętej torby z siatki bawełnianej i pozwalała przygotowawczemu na umieszczenie jej "w filiżance i wylano na nią wodę do wytworzenia tylko świeżo zaparzonej herbaty do natychmiastowego użycia. W ten sposób zużywa się tylko tyle herbacianych liści, ile potrzeba do pojedynczej filiżanki herbaty, a przez to do kubka świeżego. pachnąca herbata jest przygotowywana …"

Około dwóch lat po tym, jak panie złożyły swój patent, przyznano go 24 marca 1903 roku. Wydaje się jednak, że nie udało im się wprowadzić tego produktu na rynek, przynajmniej na szeroką skalę, która zostałaby zarejestrowana w udokumentowanej historii.

To prowadzi nas do Thomasa Sullivana. Sullivan pracował jako importer herbaty w Nowym Jorku, kiedy (rzekomo) przypadkowo wynalazł torebki z herbatą w 1908 roku. Historia Sullivan rozpoczęła wysyłanie małych torebek z próbkami różnych rodzajów herbaty, które sprzedał swoim klientom, jako zachęty do sprzedaży..

Częścią "wypadku" jest to, że wielu z tych osób, którym wysłał torby z herbatą, zdecydowało się użyć worka jako zaparzaczem do herbaty, zamiast otwierać torby i normalnie warzyć herbatę. Podobnie jak w przypadku wspomnianego wyżej wynalazku Lawsona i Molarena, pozwoliło to na wykonanie jednej filiżanki herbaty, zamiast całego garnka, i wykonanie znacznie wygodniejszego czyszczenia - po zakończeniu, wystarczy wrzucić torbę. Nie ma potrzeby czyszczenia wszystkich liści herbaty z doniczki i sitka lub zaparzacza.

Mała kampania marketingowa działała i zamówienia zaczęły się toczyć, co Sullivan początkowo napełnił standardowymi pojemnikami z herbatą liściastą. Klienci, którzy używali torebek jako narzekali, skarżyli się, a Sullivan wkrótce zaczął oferować swoją herbatę jeszcze raz w torbach.

Jednakże jedwabne torebki nie były idealne do moczenia standardowej herbaty liściastej, ponieważ były zbyt cienkie i drogie do jednorazowego podania. W ten sposób zamienił jedwab pierwotnych torebek na próbki na gazę, a następnie zmodyfikował rzeczy, aby ułatwić moczenie się, napełniając torebki z herbatą podpłomieniami, zepsutymi łodygami herbaty i resztkami herbaty po przetworzeniu herbaty. Sullivan zaczął intensywnie wprowadzać na rynek swoją małą innowację, a torebka z herbatą była na dobrej drodze, by stać się podstawową podstawą.

To, jak wiele z tej historii jest prawdą, trudno jest dostrzec. Podczas gdy okazuje się, że był tam handlarz herbatą, Thomas Sullivan, który pomógł spopularyzować sprzedaż herbaty w jednorazowych torbach (jak również w większych torebkach do parzenia do warzenia całych doniczek), wydaje się, że niewiele ma dowodów na udokumentowanie dowodów poszczególne fragmenty często powtarzanej opowieści.

Niezależnie od przypadku, wiemy, że komercyjne torebki na herbatę na początku nie były tak dobre, jak roberta Roberta Lawson i Mary Molaren, inne niż być może później dodatek sznurka do wyciągania worków z gorących woda po zakończeniu moczenia. Widzisz, wczesne torby często używały kleju do uszczelniania herbaty, zamiast składanej, zszytej torby. Klej ten następnie przesiąkł wraz z herbatą, znacznie wpływając na smak. Różne używane wcześniej tkaniny często negatywnie wpływały na smak.

Jednak pomimo wielu firm, że wczesne projekty nie są idealne do uzyskania pożądanego smaku, wygrała wygoda, a częściowo dzięki I wojnie światowej, w której niektórzy żołnierze z krajów otrzymali torebki na herbatę w ramach swoich racji, torebka herbaty zaczęła zyskiwać popularność. znacząco przez, a następnie w latach 1920.

Podczas gdy Amerykanie stosunkowo szybko przyjęli torbę na herbatę, Brytyjczycy postrzegali wynalazek ze sceptycyzmem i odrobiną zadartych nosów. Niedobory materiałów używanych do produkcji torebek z herbatą w czasie II wojny światowej pomogły również utrzymać niepopularną torebkę z herbatą w Wielkiej Brytanii pomimo czynnika wygody i że do tego czasu torebka z herbatą była w większości doskonała pod względem ograniczania jej wpływu na smak herbata.

Jednak kiedy lata 50., kiedy produkty ułatwiające wspólne domowe zadania zaczęły stawać się coraz bardziej wściekłe, torebka herbaty zyskała ogromną popularność i po raz pierwszy zaczęła zyskiwać przyczepność w Wielkiej Brytanii.

Pod koniec lat 50. torebka herbaty zniknęła z praktycznie niedostępnej w Wielkiej Brytanii, aby kontrolować około 3% rynku, rozpoczynając swoją powolną i stałą wspinaczkę. Począwszy od 2008 r. Torebki na herbatę stanowiły 96% rynku herbacianego w Wielkiej Brytanii, co zaskakująco więcej niż w Stanach Zjednoczonych w tym samym czasie, gdzie torebki herbaty tylko posiadał około 90% udziału w porównaniu do herbaty liściastej.

Fakt premiowy:

W przeciwieństwie do tego, co można by pomyśleć, najwyższe spożycie herbaty na mieszkańca nie występuje w Wielkiej Brytanii, ale raczej w Turcji na 7,682 kg na osobę rocznie. W Wielkiej Brytanii liczba dzwonków jest na poziomie 5, a spadek ten zanotowano w ostatnim czasie, przy spadku sprzedaży herbaty o 6% w ostatnim roku w Wielkiej Brytanii, który kontynuował tylko ostatnią tendencję. Z drugiej strony sprzedaż kawy rośnie w Wielkiej Brytanii w tempie zbliżonym do tego, w jakim spada sprzedaż herbaty.