W tym czasie BBC usunięte prawie każdego odcinka Doctor Who z jego archiwów

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Przez ponad pół wieku Doktor Kto okazał się być jedną z najbardziej znanych, najbardziej dochodowych i najbardziej kulturalnych serii, jakie kiedykolwiek wyprodukowano. Niemniej jednak w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych BBC zdecydowało się usunąć i usunąć praktycznie każdy odcinek serialu ze swoich archiwów. Tak dokładna była ta czystka, która do dzisiaj istnieje jeszcze 97 odcinków, w których nie ma żadnej znanej kopii.

Dla każdego, kto zdołał uniknąć kulturowego behemota Doktor Kto, Przedstawienie zasadniczo śledzi przygody tytułowego Doktora, podróżującego w czasie obcego, który rozwiązuje różne problemy, jednocześnie wyglądając i zachowując się jak najbardziej nieznośnie brytyjski. Koncert był podstawą brytyjskiej popkultury niemal od samego początku w 1963 roku. Oczywiście, pierwszy odcinek nie był tak naprawdę oceną ratingową, ponieważ jego debiut zbiegał się z wiadomościami o zabójstwie prezydenta Kennedy'ego, powodując wielu Brytyjczyków. tęsknić za tym. To skłoniło BBC do wydania go ponownie kilka dni później. Po tym drugim przeboju, serial był hitem i był popularny w różnych inkarnacjach w Wielkiej Brytanii i nie tylko.

Powiązanie z tym artykułem jest takie Doktor Kto nie jest i nigdy nie był kultowym show z małym, ale oddanym następcą; od pierwszego odcinka, który okazał się być spójnym wykonawcą. To był tak niezawodny hit, że BBC byli podobno rozczarowani pod koniec lat 80., kiedy występowały pojedyncze odcinki tylko jest oceniany przez około pięć milionów osób, mimo że jest planowany w tym samym czasie, co najpopularniejszy mydło w kraju. Mimo to jego ogromna popularność wciąż nie mogła uchronić go od złowrogo zwanego "czystką".

Dlaczego więc BBC zdecydowało się pozbyć tak wielu odcinków jednego z ich najbardziej ulubionych i popularnych programów? Aż do 1978 r. Było tak samo, jak w przypadku większości ich programów. BBC i większość innych sieci po prostu nie widziała żadnej wartości w przechowywaniu kopii wszystkiego.

We wczesnej historii telewizji, medium nie było postrzegane w ten sam sposób jak obecnie, z własnym archiwistą BBC, Adamem Lee, porównującym nastawienie ludzi do ówczesnych patronów teatralnych, ponieważ "widzieli to jako coś, co zostało przekazane, wyszedł na żywo i został zakończony ".

Nawet gdy technologia do nagrywania treści stała się dostępna, nadal nie było postrzeganej wartości w utrzymywaniu wspomnianych nagrań po emisji serialu. Kiedy Lee zaczął mówić:

Oczywiście, najwcześniejszy format taśmy wideo, który był dwa cale, był bardzo trudny w użyciu, więc używali oni wszystkich tych programów tak, jakby były na żywo, ale wtedy, jeśli miałeś kompletną katastrofę, to nie miało znaczenia, ty mógł wrócić i zacząć od nowa. Więc był postrzegany jako narzędzie do produkcji. I myślę, że naprawdę ważnym punktem do zapamiętania jest to, że taśma wideo nie była postrzegana jako medium archiwalne, a nie jako długoterminowy nośnik obrazu telewizyjnego. Co się stanie, po tym, jak program zostanie przesłany, taśma zostanie ponownie wykorzystana.

Co więcej, pokazy były rzadko, jeśli w ogóle, retransmitowane, a taśmy, na których były przechowywane, były nieporęczne i kosztowne do przechowywania. Poza tym, jak wspomniał Lee, stare taśmy mogły być, i często były, ponownie wykorzystywane do przyszłych występów. W rezultacie po prostu było to bardziej opłacalne, aby pozbyć się starych materiałów filmowych, niezależnie od tego, co to było.

Jako przykład tego, jak krótkowzroczni BBC chcieli pozbyć się wszelkich nagrań z tego, co wyemitowali, w tym okresie wymazali większość materiału, który mieli z lądowanie na Księżycu. Dopiero w 2012 r. BBC udało się odzyskać wiele z oryginalnego relacjonowania wspomnianej historycznej transmisji dzięki kopii wykonanej przez ówczesnego 12-letniego widza, który odkrył zasięg pierwszych kroków człowieka na ciałach niebieskich. niż Ziemia prawdopodobnie stałaby się historycznie znacząca.

Poza tymi kwestiami, BBC musiało walczyć ze związkiem brytyjskiego aktora, Equity. Jak to często bywa w przypadku, gdy technologia powoduje radykalne zmiany w przemyśle rozrywkowym, kiedy transmisje telewizyjne z wyprzedzeniem zaczęły być popularne, zakłóciło to sposób, w jaki robiono wcześniej biznes - w tym przypadku potencjalnie szkodliwe dla zaangażowanych podmiotów.

Przedtem, jeśli BBC chciał wydobyć dany odcinek czegoś jeszcze, musieliby ponownie zatrudnić aktorów, aby wykonywali je na żywo, podobnie jak w sztuce. Kiedy technologia nagrywania stała się bardziej wyrafinowana, Equity walczyło z trudem, by ograniczyć wykorzystanie nagrań programów, często zachęcając aktorów do uwzględniania klauzul w umowach, uniemożliwiając danemu serialowi, w którym się pojawili, powtórzenie go więcej niż garstka razy.

W czasach przed sprzedażą egzemplarzy dla konsumentów było to możliwe, po osiągnięciu tej liczby emisji, wartość materiału do sieci skutecznie stała się zerowa, dając nadawcom niewielki finansowy powód, aby ją utrzymać. Nawet kiedy mieli prawa do ponownego nadawania, wraz z przejściem do kolorowych nagrań, nawet najwcześniejsze z czarno-białych pokazów zostały uznane za bezwartościowe.

Cała sytuacja nie została pomogła w tym, że doszło do nieporozumienia między BBC Film Library (która jest odpowiedzialna za utrzymywanie i opiekę nad imponującą i obszerną biblioteką treści BBC) a samym BBC. Zasadniczo obie jednostki zakładały, że druga zachowywała kopie rzeczy, które uznano za wartościowe, przynajmniej przez jakiś czas, i w rezultacie żadna z nich nie myślała o usunięciu treści w razie potrzeby bez rzeczywistego przeoczenia. W najwcześniejszych czasach Biblioteka Filmowa BBC była również dość szczególna, gdy chodziło o to, co by ona zaakceptowała, podobno tylko uważała, że wszystko, co sfilmowano, jest warte ocalenia, co było problemem biorąc pod uwagę większość nagrań BBC w tamtym czasie. zostały wykonane na taśmach.

Oprócz usuwania taśm wzorcowych z niezliczonych pokazów, programów informacyjnych i filmów, rolek filmowych zawierających przedmioty, które zostały wysłane za granicę w celu emisji międzynarodowej (powszechną praktyką było kopiowanie taśm do filmu, ponieważ było tańsze w wysyłce i bardziej uniwersalny format ) również były często odrzucane, jeśli zostały zwrócone.

Wśród wielu ofiar tych czystek, które trwały do późnych lat siedemdziesiątych były większość Doktor Kto odcinki wyprodukowane w latach 1963 i na początku lat 70. XX wieku.

Fakt ten ujawnił się dopiero w 1978 roku dzięki słynnemu producentowi muzycznemu, Ianowi Levine'owi. Ogromny miłośnik Doktor Kto jako dziecko Levine zdołał uzyskać Equity i BBC, aby wyrazić zgodę na zakup kopii starych odcinków. Niestety, kiedy pojawił się w Bibliotece Filmowej BBC, aby zebrać, odkrył większość odcinków minionych, a wśród tego, co pozostało, część z nich dosłownie leżała na śmietniku, gotowa do wyrzucenia.

Nie trzeba dodawać, że nie był zadowolony z sytuacji i wkrótce był w stanie przekonać szefów BBC, by zaprzestali praktykowania epizodów złomowania Doktor Kto. Byli również szczególnie zaintrygowani faktem, że ta jedna osoba była skłonna zapłacić tyle pieniędzy za kopie starego show i rozważała możliwość sprzedaży kopii programu innym osobom za pośrednictwem nowo powstającego rynku domowej kasety wideo. nagrania.

W tym samym czasie Biblioteka Filmowa BBC postanowiła zmienić zasady i pozwolić na przechowywanie taśm z pokazów, nie tylko filmów.

Po ustabilizowaniu się poziomu pyłu i zakończeniu obszernych poszukiwań okazało się, że każda główna taśma z pierwszych 253 odcinków Doktor Kto został wyczyszczony lub wyrzucony i było pełno 152 odcinków, w których nie było żadnego filmu w żadnym z archiwów BBC … Ale to nie był koniec.

Jak zapewne pamiętacie, na początku tego wszystkiego powiedzieliśmy, że istnieje tylko 97 odcinków Doktor Kto dziś brakuje. Jest to w dużej mierze zasługą Levine'a i różnych fanów serialu, którzy spędzili kilka dekad na tropieniu utraconych odcinków. Te wyszukiwania przeszły przez te osoby daleko, od Nigerii po Australię, gdzie znaleziono kopie ukryte w różnych archiwach sieci telewizyjnych, które wciąż miały kopie filmów, które BBC przysłało im wiele lat wcześniej.

Poza tym, niektóre z bardziej nietypowych miejsc zostały znalezione to wysypisko śmieci, sprzedaż w Nowej Zelandii, a nawet piwnica kościoła Mormonów - budynek był kiedyś własnością BBC i niewytłumaczalnie miał dwa odcinki sezonu trzy odcinki 5 i 10 tego sezonu - po prostu leżące wokół. Stwierdzono również, że liczne epizody znajdują się w rękach prywatnych kolekcjonerów, którzy nabyli je za pomocą różnych, w dużej mierze nieznanych środków. Ci kolekcjonerzy, którzy zdecydowali się na przekazanie, przekazali lub sprzedali swoje kopie BBC, w tym ostatnim przypadku czasami za wygórowane kwoty.

Tam, gdzie BBC nie było w stanie odzyskać całego odcinka, w kilku przypadkach udało im się połączyć dostępne alternatywy z rzeczywistością. Na przykład przedsiębiorczy młodzi fani Doktora, zanim udało się nagrać wizualizacje epizodów z domu, zdołali nagrać audio, a niektóre z tych nagrań przetrwały dekady. Tam, gdzie znaleziono dźwięk, BBC, aw niektórych przypadkach fani, uzupełnili brakujący materiał animacjami zsynchronizowanymi z oryginalnym dźwiękiem.

Udało im się także odtworzyć co najmniej fragmenty zaginionych odcinków z retrospekcji w innych odcinkach, dokumentach i, jak na ironię, krajowe rady cenzorskie, które wycinały klipy z odcinków zgodnie z ich odpowiednimi przepisami cenzury, ale zachowały usunięte zdjęcia oznacza to, że ten "budzący sprzeciw" materiał przetrwał tylko dlatego, że starał się upewnić, że nie ujrzał światła dziennego.

Pomimo ciągłych starań niektórych osób, a nawet firm, które chcą czerpać zyski z odkrywania utraconych odcinków, nadal jest, jak zauważono, 97 odcinków Doktor Kto dla których nie ma znanych kopii, pozostawiając zagorzałym fanom z największymi problemami pierwszego świata - niemożność kupienia kompletnego zestawu pudełkowego swojego ulubionego programu.

I jeśli się zastanawiasz, dziś sprawy robią się trochę inaczej w BBC. Archivist Adam Lee wyjaśnia:

W tej chwili wszystko jest rejestrowane i wszystko jest przechowywane przez co najmniej pięć lat. Ale stosujemy politykę wyboru w tym zakresie. Trzymamy to, czego oczekujesz od nas, więc cały dramat jest zachowywany, cała rozrywka jest przechowywana, wszystkie bardzo wartościowe i drogie programy do wykonania. Trzymamy wiadomości, utrzymujemy wszystkie bieżące sprawy. Obszary, w których jesteśmy bardziej selektywni, to na przykład w długotrwałym quizie, gdzie naprawdę ważne są tego przykłady, ale niekoniecznie utrzymamy je wszystkie na zawsze.Ponieważ kiedy mówimy o zachowaniu czegoś tutaj, mówimy, że zamierzamy zatrzymać to na zawsze i jest to duże obciążenie.

.. Zanim pozbędziemy się jakiegokolwiek materiału, jakiegokolwiek materiału telewizyjnego, zawsze jest on oferowany Brytyjskiemu Instytutowi Filmowemu i bierze rozsądny wybór materiału, który chce. Oferujemy je nawet wtedy, gdy przekazujemy je do nowego formatu i prosimy, jeśli chcą mieć również oryginalne formaty. A potem z radia, jeśli usuwamy jakiekolwiek materiały z archiwum dźwiękowego, to jest to oferowane British Library Sound Archive.