Dlaczego jod jest dodawany do soli

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Jod pierwszy zaczął być dodawany do soli komercyjnie w Stanach Zjednoczonych w 1924 roku przez Morton Salt Company na prośbę rządu. Zostało to zrobione w odpowiedzi na fakt, że w niektórych regionach w USA, np. W okolicach Wielkich Jezior i na północno-zachodnim Pacyfiku, ludzie nie dostawali wystarczającej ilości jodu w diecie, ponieważ nie jest on powszechny w glebie w tych regionach. Wśród innych problemów spowodowało to, że u wielu osób rozwinęły się wole (obrzęk gruczołu tarczowego, czasem także pisane "wole").

Około 90% osób, które rozwinęły wola, robi to z powodu braku jodu w diecie, więc prostym rozwiązaniem było dodanie jodu do czegoś, czego wszyscy konsumują dość regularnie, a mianowicie soli. Ta praktyka nie została wymyślona przez USA, ale została skopiowana ze Szwajcarii, która w tym samym czasie dodawała jod do soli z tego samego powodu. W wyniku tego badacze z University of Michigan przetestowali tę praktykę z dobrymi wynikami, a następnie Morton Salt Company, przyjmując praktykę na poziomie krajowym.

To ostatecznie nie kosztowało Mortona i innych firm solnych, które po nim następowały za dużo pieniędzy, tylko kilka centów na osobę rocznie w jodach, ale drastycznie zmniejszyło liczbę osób, które rozwinęły wole w Stanach Zjednoczonych i poza nią, ponieważ praktyka stopniowo stawała się przyjęte przez większość rozwiniętego świata.

Dzisiaj, ponieważ większość żywności w krajach rozwiniętych, takich jak Stany Zjednoczone, często nie jest uprawiana lokalnie, pochodzących z całego kraju i świata, w zależności od artykułu spożywczego, dalsze dodawanie jodu do soli nie jest bezwzględnie konieczne. Ludzie w regionach, w których gleba nie ma jodu, prawdopodobnie zużywają dużo jedzenia z regionów, w których go nie ma, a więc potrzebują jodu, którego potrzebują jego ciała, szczególnie dlatego, że nasze tarczycy nie potrzebują wiele, aby prawidłowo funkcjonować.

Dla porównania, amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków zaleca spożywanie około 150 mikrogramów jodu dziennie, a przeciętnie mężczyźni w Stanach Zjednoczonych otrzymują około dwukrotnie więcej tej ilości dziennie, a kobiety zażywają około 210 mikrogramów jodu dziennie. Aby prawidłowo funkcjonować, sama tarcza potrzebuje około 70 mikrogramów na dzień.

Chociaż większość ludzi otrzymuje dużo jodu w diecie, ponieważ jod jest tak ważny dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu, a tolerowany górny limit spożycia jest tak wysoki (około 1100 mikrogramów na dzień, a nie będziesz przyjmował śmiertelnej dawki, chyba że spożyjesz około 2 miliony mikrogramów lub 2 gramy), dodając go do soli, jest nadal zalecany przez wiele rządowych agencji zdrowia na całym świecie, aby powstrzymać pewne problemy zdrowotne.

W szczególności, jod jest krytycznym elementem używanym przez tarczycę, ponieważ jest w stanie zsyntetyzować niektóre wydzieliny gruczołów, które między innymi wpływają na serce, metabolizm, reakcje nerwowe, itp. Ponadto, brak jodu w czasie ciąży iw diecie dziecka po narodziny mogą powodować niezliczone problemy zdrowotne i rozwojowe. Niedobór jodu wiąże się między innymi ze zwiększoną trudnością z przetwarzaniem informacji, zmniejszonymi zdolnościami motorycznymi, ekstremalnym zmęczeniem, depresją, przyrostem masy ciała i niskimi podstawowymi temperaturami ciała.

Jeśli podobał Ci się ten artykuł i poniższe fakty bonusowe, możesz również polubić:

Dlaczego sól poprawia smak
Dlaczego Peppers Taste Hot
Dlaczego Mint Smakuje na zimno
Dlaczego cebula sprawia, że twoje oczy są wodą
Dlaczego krakersy mają dziury

Dodatkowe fakty:

Niedobór jodu, oprócz tego, że jest wiodącą przyczyną woli na świecie, jest obecnie najpowszechniejszą z możliwych do uniknięcia przyczyną upośledzenia umysłowego na świecie, ze względu na to, że pomimo dość powszechnej soli jodowej, wciąż jest około dwóch miliardów ludzi. w dzisiejszym świecie, które mają niedobór jodu.
Jod został odkryty przypadkowo przez syna producenta saletry, Bernarda Courtoisa, w 1811 roku. Częściowo było to spowodowane wojnami napoleońskimi, w wyniku czego powstał saletra, ponieważ proch strzelniczy był bardzo poszukiwany (wojny napoleońskie pomogły nam również w puszkach i tanie i łatwe do zrobienia ołówki, czytaj więcej na linkach). W procesie produkcji saletry potrzebny był węglan sodu. Aby uzyskać węglan sodu, producenci saletry izolowaliby go od wodorostów, spalając wodorosty i popłukując popiół wodą. Odpady z tego procesu zostały następnie zniszczone kwasem siarkowym. W pewnym momencie Courtois przypadkowo dodał zbyt dużo kwasu siarkowego do odpadów i zaobserwował fioletową parę, która wykrystalizowała na zimnych powierzchniach. Następnie przekazał próbki tej substancji innym osobom, aby dowiedzieć się więcej, podejrzewając, że odkrył nowy element. Jedną z osób, którym nadał tę substancję, był chemik Joseph Louis Gay-Lussac, który następnie ogłosił w Cesarskim Instytucie Francji, że odkrycie Coutois było albo nowym pierwiastkiem, albo było jakimś związkiem tlenu. Inny naukowiec, Humphry Davy, również zbadał substancję i stwierdził, że jest to rzeczywiście nowy element.
Podczas zimnej wojny powszechną praktyką było posiadanie na wypadek ataku nuklearnego pigułek z jodem. Wśród wielu innych problemów, jakie mieliśmy podczas wojny nuklearnej, jest kwestia akumulacji jodu radioaktywnego w naszych tarczach. Aby zwalczyć tę akumulację, pomysł polegał na zażyciu pigułki z jodem i nadania tarczycy tak dużej ilości jodu, że nie byłaby w stanie wchłonąć radioaktywnego jodu.
Pierwszymi ludźmi, którzy potwierdzili, jak leczyć większość wołów, byli Chińczycy podczas dynastii Tang (618-907). W tym czasie traktowali ludzi za pomocą wróbli, rozdrabniając tyroidy owiec i świń, tworząc proszek, który był następnie spożywany w postaci pigułki lub w postaci sproszkowanej. Te zwierzęce tyroidy są bardzo bogate w jod, więc to leczenie działa całkiem dobrze, chociaż nie zdawali sobie sprawy, dlaczego w tym czasie.
Farmakopea Niebiańskiego żłobka zakłada również, że już w I wieku pne Chińczycy wyleczyli gołębie z sargassum (rodzaj wodorostów), który zawiera również znaczne ilości jodu. Niezależnie od tego, czy ta randka jest dokładna, czy nie, przynajmniej jeśli chodzi o rejestrowaną historię, wydaje się, że Chińczycy jako pierwsi wymyślili skuteczne lekarstwo na wole.
Owoce morza zawierają zazwyczaj stosunkowo duże ilości jodu, więc jeśli zjesz dużo owoców morza, prawdopodobnie dostaniesz więcej niż wystarczającą ilość jodu, bez spożywania soli z tym związkiem.
Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Teksasie około 47% mniejszych producentów soli nie dodaje już wystarczającej ilości sodu do soli, aby spełnić zalecenia zalecane przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków. Problem ten nasila się, gdy sól jest wystawiona na działanie powietrza lub w wilgotnych regionach. To stopniowo obniży zawartość jodu w soli w czasie.
Sól jest zwykle jodowana przez rozpylanie jej jodanem potasu w ilości 60 ml na tonę soli (co odpowiada nieco ponad 1 USD jodanu potasu na tonę soli).
Sól z dodatkiem jodu jest złym wyborem do utwardzania, ponieważ jod w wystarczająco dużych ilościach doda pewnej ilości goryczy do utwardzonej żywności.
Podczas gdy czysta sól nie wygasa technicznie, po dodaniu jodu ma przeciętnie około pięciu lat, według Morton Salt Company.
Krzemian wapnia jest zwykle dodawany do soli kuchennej jako środek przeciwzbrylający, aby utrzymać płynność płynięcia, zamiast zlepiać się razem, ponieważ absorbuje wilgoć. Około 0,5% zawartości typowego pojemnika na sól kuchenną stanowi krzemian wapnia.
Jod był pierwotnie nazywany "iode" przez Gay-Lussaca od greckiego słowa fiołka (iodes), z powodu zaobserwowanej fioletowej pary, która tworzyła kryształy.