Niezwykła cywilizacja doliny Indusu

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Pozornie spokojne, dobrze zorganizowane, czyste i o wysokim standardzie życia, z czterech wielkich cywilizacji starożytnego świata, kultura, która napisała książkę o kanalizacji wewnętrznej pozostaje najbardziej zagadkowa dzisiaj.

Powstając w Pakistanie i zachodnich Indiach, kultura Doliny Indusu ostatecznie pokryła obszar około 775 000 mil kwadratowych - większy niż Egipt czy Mezopotamia. Miasta i miasta tej cywilizacji miejskiej zostały znalezione tak daleko na zachód, jak Balochistan i tak daleko na wschód, jak Uttar Pradesh.

Zbudowane w dolinach rzek Indus i Ghaggar-Hakra oraz ich dopływów, najwcześniejsze osady zaczęły pojawiać się około 3300 pne. Nazwany fazą Ravi (nazwaną od pobliskiej rzeki Ravi) niewiele wiadomo na temat tego starożytnego okresu, ponieważ dzisiejsze tereny pokrywają stulecia złóż; niemniej jednak archeolodzy odkryli dowody na istnienie "ceglanych domów z paleniskiem", jak również narzędzi do wyrobu kamiennych narzędzi i ceramiki.

Naukowcy znaleźli również dowody na to, że mieszkańcy tego regionu zaczęli integrować się w jedną kulturę, dziś znaną jako Harappan (nazwa pochodzi od pierwszego starożytnego miasta odkrytego w Harappa w Pakistanie) w tym czasie. Na początku kultura przetrwała w rolnictwie na własne potrzeby dzięki rozległym systemom nawadniania. Aby chronić swoje osady przed sezonową powodzią, wznoszono zapory, które ostatecznie stały się murami miast.

Około 2800 p.n.e. pojawiły się osady protomiejskie, przypuszczalnie mieszczące szybko rosnącą populację. Faza ta, znana jako Kot Diji (nazwana od strony wzdłuż rzeki Indus w południowym Pakistanie) jest postrzegana jako okres przejścia od rolnictwa rolniczego Ravi do miejskiego. Warto zauważyć, że właśnie na tym etapie zaczęło się pojawiać unikalne wzornictwo urbanistyczne Harappana.

Cywilizacja doliny Indusu osiągnęła szczyt rozkwitu od około 2600 r. Pne, a resztki tego społeczeństwa doprowadziły do jej odkrycia przez współczesnych uczonych. Przed znalezieniem miast Harappa i Mohenjo Daro w 1800 roku, większość świata nie miała pojęcia, że istniała czwarta wielka starożytna cywilizacja.

Chociaż niektóre wykopaliska miały miejsce w latach 20. XX w., Poważne wykopaliska w miejscach Harappan zaczęły się dopiero w latach 80-tych. Pokazały one wyjątkowo dobrze zaplanowane miasta, zbudowane na systemie sieciowym z ulicami i budynkami zorientowanymi na cztery główne kierunki.

Przedkładając komfort najpierw dzielnice mieszkalne oddzielono od miejsc publicznych, a domy otworzono na wewnętrznych dziedzińcach i małych uliczkach, a nie na dużych arteriach komunikacyjnych. Prywatne domy były wyposażone w toalety i wanny, a mieszkańcy czerpali wodę ze studni znajdujących się w pobliżu miasta. Ścieki osuszono pod osiedlami w zadaszonych drenach, które przebiegały wzdłuż głównych dróg miejskich, ostatecznie odkładając ich zawartość na pola rolnicze. Niektórzy badacze twierdzili, że system kanalizacyjny, z którego korzystają Harappani, był skuteczniejszy niż w wielu miejscach w tym regionie.

Oprócz przytulnych domów, Harappan budował duże spichlerze i magazyny, imponujące stocznie, a nawet miał ogromną publiczną łaźnię. Intrygujące, że nie ma pomników, świątyń i pałaców, ani oczywistej siedziby rządu centralnego. Z tego wynika, że niektórzy archeolodzy wnioskują, że władcy Harappana nie byli despotami, ale raczej, być może, potężnymi właścicielami ziemskimi, zamożnymi kupcami lub przywódcami duchowymi.

Warto zauważyć, że te cechy powtarzają się w całym regionie Indusu, gdzie obfitowały wzorowane na siatkach miasta, ładne mieszkania i dobra instalacja hydrauliczna. W związku z tym nie powinno dziwić, że mieszkańcy Indusu posiadali system standardowych wag i miar, w tym cegieł używanych do budowy dobrze zaprojektowanych miast - wszystkie były jednorodne pod względem wielkości.

Do tej pory nie odkryto żadnych pozostałości żadnej broni, a mury miast nie były tak mocno umocnione jak te ich współczesnych na Bliskim Wschodzie. W związku z tym wielu spekulowało, że mieszkańcy Doliny Indusu są spokojni. Inni zauważają, że ponieważ dolina była odosobniona i chroniona przez góry na zachodzie, a ziemie na wschodzie nie były gęsto zaludnione, być może Harappansowie mniej kochali pokoju niż szczęściarzy. Niezależnie od tego wszyscy zgadzają się, że skoro tak mało kultury zostało ujawnione, możliwe, że później pojawią się dowody na broń i wojnę.

Na ten temat jednym z powodów jest tak wiele spekulacji, że do tej pory żadne pojedyncze słowo Harappana nie zostało definitywnie przetłumaczone. Pamiętajmy, że współcześni uczeni nauczyli się odszyfrować egipskie hieroglify po odkryciu kamienia z Rosetty w 1799 roku, a znaczenie pisma klinowego nie zostało znalezione aż do połowy XIX wieku.

Tak więc pomimo znalezienia 400 symboli na artefaktach Harrappan, ich znaczenie pozostaje nieuchwytne. W rzeczywistości, ponieważ symbole zazwyczaj pojawiają się tylko w grupach po cztery lub pięć i zazwyczaj towarzyszy im obraz, taki jak zwierzę lub postać religijna, krótkość pisania doprowadziła niektórych do pytania, czy w ogóle jest to język.

W publikacji z 2004 roku Farmer i ekipa argumentowali, że znaki znalezione na artefaktach Harappana nie są językiem, lecz przykładami symboli niejęzykowych. Odpowiednik dzisiejszych znaków drogowych, symboli rangi wojskowej i ikon przedstawiających pogodę; symbole te są użyteczne, ale daleko im do prawdziwego języka pisanego. Rolnik i przyjaciele popierają swoją teorię, między innymi, że brak języka tłumaczyłby brak monumentalnej architektury i biurokracji na dużą skalę. [Ii] Jak można się było spodziewać, teoria ta była ostro kwestionowana.

W każdym razie około 1800 rpne większość miast doliny Indusu została opuszczona. Jedna z popularnych teorii na temat tego, dlaczego pokojowi Harappans (w tej teorii, wywodzący się z Dravidii) zostali wypędzeni przez inwazję Indo-Europejczyków z Azji Środkowej (Aryjczyków). Na poparcie, wyznawcy wskazują na fakt, że region jest obecnie w większości zaludniony ludźmi o aryjskim pochodzeniu i że ci, którzy wywodzą się od Drawidów, podobnie jak Dekan, nadal cierpią z powodu niskiego statusu społecznego.

Wielu przeciwstawia się tej teorii i wskazuje na inne dowody. Po pierwsze, niektóre artefakty odzyskane z miejsc Harappanu pokazują obraz człowieka siedzącego w pozycji jogicznej i wyglądającego niesamowicie jak Shiva, hinduski bóg - jeśli Aryanie podbili Harappans, dlaczego mieliby adoptować boga słabych, których pokonali?

Po drugie, mniej więcej w tym czasie stosunkowo bliskie imperium sumeryjskie doznało gwałtownego spadku z powodu zmian klimatycznych. Niektórzy uważają, że ta zmiana klimatu miała charakter regionalny i mogła spowodować suszę w dolinie Indusu, która również spustoszyła produkcję rolną tego regionu. Jedna styczna tej teorii zgadza się, że rolnictwo regionu cierpiało, ale uważa, że rzeka Indus zmieniła kurs, powodując upadek. Jeszcze inni mówią, że silne trzęsienie ziemi mogło uderzyć, powodując druzgocące szkody.

Niezależnie od tego, najnowsze badania genetyczne wykazały, że "mieszanka" przodków północnych Indian (myśl: indo-aryjczycy) i przodków południowych Indianie (myśl: drawidyjczycy) rozpoczęła się około 4200 lat temu (około 2200 pne) i zakończyła się około 1900 lat temu. Autorzy badania przypisują nagłemu końcowi znacznej mieszani- ny populacyjnej "przejście na endogamię".