Srebrna podszewka najgorszego filmu, jaki kiedykolwiek powstał

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Lokowanie produktu to subtelna sztuka, a gdy wszystko zostanie zrobione dobrze, kilka sekund materiału filmowego może natychmiast podnieść profil danej marki. Być może najbardziej znanym tego przykładem jest użycie kawałków Reece'a E.T., która odnotowała 65% wzrost sprzedaży prawie z dnia na dzień. To sprawia, że prawdopodobnie najgorszy przykład umieszczenia produktu w filmie pojawił się w bezwstydnym zdzierstwie E.T. nazywa Mac i ja. (Nawet tytuł został wzięty z E.T., jako tytuł roboczy dla E.T. kiedyś był E.T. i ja.)

Wydany w 1988 r., Sześć lat później E.T., do refrenu zerowego i jednej gwiazdy, Mac i ja stał się nieco niesławny w kręgach filmowych za to, że jest jednym z najgorszych filmów jakie kiedykolwiek powstały. (Pomimo tego, że redaktor tego artykułu ma bardzo miłe wspomnienia z filmu jako dziecko … Widzę teraz, że to musi być jak Rycerz Jeździec; jeśli kochałeś ten występ jako dziecko, zrób sobie przysługę i nie próbuj ponownie oglądać tego jako dorosły …)

Podczas gdy krytycy czasu oglądali prawie każdy aspekt Mac i jaNajczęstszą dolegliwością między morzem żółci skierowanym na tę filmową potworność była śmieszna ilość boleśnie oczywistego umieszczenia produktu, które zawierała. Szczególną uwagę zwrócono na niewytłumaczalną ilość czasu ekranowego poświęconego zarówno Coca-Coli, jak i McDonald's, które są szerokokażdykluczowa scena w całym filmie.

Dla tych, którzy nie widzieli tego filmowego klasyka, jak wspomniano, "fabuła" filmu jest niepohamowanym podróbem E.T.'s, koncentrując się na osieroconym kosmicie zwanym MAC (co jest akronimem dla Mysterious Alien Creature i całkowicie "nie" z przymrużeniem oka na cokolwiek związanego z McDonaldem …), który zaprzyjaźnia się z młodym mężczyzną na wózku inwalidzkim nazwiskiem Eric Cruise, próbując ponownie zjednoczyć się sam z rodziną. Jeśli to nie wystarczyło, obcokrajowiec jest ścigany przez podejrzaną agencję rządową. Oba filmy miały nawet prawie identyczny budżet, wynoszący 13 milionów dolarów Mac i ja vs 10 milionów dolarów dla E.T. (Podczas dostosowywania się do inflacji w 1988 r Mac i ja i 1982 E.T., które obecnie wynoszą odpowiednio 26 milionów USD i 25 milionów USD).

To prowadzi nas do lokowania produktu. Na początek, jedna z przyczep do filmu rozpoczęła się od bezpośredniej wiadomości od Ronalda McDonalda, który jest czytany, czytając kopię scenariusza, który jesttaki sam schemat kolorów jak jego strój.Ronald występował także w reklamach i plakatach do filmu, w niektórych przypadkach tylko o fakturowaniu poprzedzonym logo dla firmy, która wyprodukowała ten film.

Ronald pojawia się także krótko w najbardziej niesławnej scenie filmu, w której występuje improwizacja prawie 10 minut długich choreografii breakdance z udziałem kilkudziesięciu tancerzy wewnątrz i wokół restauracji McDonald'snigdy nie jest odpowiednio wyjaśniony. Trwa to nadal, gdy fabuła rozgrywa się wokół tancerzy, którzy zapominają o rządowych pachołkach ścigających chłopca i jego kosmitę, przebranego w strój misia. Ale jeszcze nie skończyliśmy - tak, jakby około 10% czasu pracy filmu spędzonego w McDonald's, pełnym ludzi, żywiołowo tańczących, nie było wystarczająco dużo, w filmie jest też bohaterka, która pracuje w McDonald's i nosi jej mundur w każdym w której pojawia się scena, z których większość nie była w pracy. Nie wspominając o wartym Oscara dialogu, w którym rodzina opowiada o niesamowicie dobrych Big Macach.

Co się tyczy Coca-Coli, wraz z pojawieniem się w kilku scenach, czy to w rękach postaci, czy też zręcznie umieszcza kubki McDonald's, staje się kluczowym punktem fabuły później w filmie, gdy główny bohater wykorzystuje go do ożywienia obcej matki Maca.. Tak, ten film przedstawia scenę, w której pojawia się postać, która przywraca życie do życia, wlewając Coca-Colę do umierającej buzi. Następnie natychmiast następuje scena przedstawiająca tych samych kosmitów, którzy ryzykują wykryciem, by kupić więcej Coca-Coli. Coca-Cola, podobnie jak Skittles, są jedynymi rzeczami, których tytułowego Maca zużywają, a ten ostatni jest używany do zwabienia go z ukrycia jak groteskowa parodia sceny Reece's Pieces w E.T.

Film zawiera również dość znaczącą wtyczkę do domu towarowego Sears, gdy zostaje ujawniona matka głównej bohaterki przeniosła całą swoją rodzinę do innego stanu, ponieważ zaproponowano jej tam pracę.

Nic dziwnego, że reżyser i scenarzysta filmu, Stewart Raffill, zauważył, że geneza filmu nie sprzyjała tworzeniu wysokiej jakości rozrywki, pomimo stosunkowo wysokiego budżetu na ten czas:

Mac i ja? To był kolejny film, w którym ktoś zadzwonił do mnie i był producentem, który pracował nad kilkoma filmami. Zrobił wiele dużych filmów, ale zdecydował, że chce zrobić własny film.I podniósł pieniądze od jednego z głównych partnerów w McDonalds - jak sądzę, producenta produktów dla McDonalds - i podniósł pieniądze, by zrobić ten film ze zrozumieniem, że wpływy z tego filmu trafią do Ronalda McDonalda Fundacja.

Więc zostałem zatrudniony nie na niebiesko. A producent poprosił mnie, abym zszedł do biura. Tak zrobiłem i miał tam całą załogę, całą załogę na liście płac. To było niesamowite. Miał kapitana transportu. Szef działu kamer. AD. Kierownik produkcji. Kazał już zatrudnić wszystkich i powiedziałem: "No cóż, jaki jest scenariusz?" A on odpowiedział: "Nie mamy scenariusza. Nie podoba mi się scenariusz. Musisz napisać scenariusz. Będziesz musiał napisać to szybko, więc przygotuj film i napisz scenariusz w weekendy."

Tak, więc zamknę się w hotelu w piątek wieczorem, piszę do poniedziałku, przewiduję, jakie będą lokacje, wyjdę i znajdę lokalizacje, zaprojektuję kosmitów i wszystko inne. To był trochę brudny sposób na zrobienie filmu.

(Uwaga: producent, o którym mowa, R.J. Louis, wśród wielu innych filmów, również wyprodukował Dziecko karate, Karate Kid Part II, i Ocean's Eleven.)

Jedną rzeczą, którą możemy powiedzieć na pewno, jest to, że chociaż film ten został słusznie obejrzany i nazwany jednym z najgorszych filmów wszechczasów, ma on srebrną podszewkę - Jade Calegory, aktora, który zagrał główną postać, Eric Cruise.

Teraz dla większości aktorów ta rola byłaby kłopotliwym przypisem, którego raczej nie chcieliby omawiać. (Zabawny fakt: ten film był pierwszym, w którym grała Jennifer Aniston.) Dla Calegory był to jednak jeden z najważniejszych momentów w jego młodym życiu, ponieważ, podobnie jak jego postać, on też jest niepełnosprawny, urodzony z kręgosłupa bifida.

Dlaczego to jest ważne? Cóż, na początek niepełnosprawne postacie w hollywoodzkich filmach prawie zawsze grają ludzie, którzy nie mają takiej niepełnosprawności, a tak było jeszcze w latach 80-tych. Ale o wiele ważniejsze jest to, że film nigdy nie ma nic wspólnego z upośledzeniem postaci. Nie jest integralną częścią jego postaci lub fabuły i nie jest odtwarzany ze śmiechu lub współczucia; jest odświeżająco i bardzo celowo przedstawiany jako zwykły dzieciak, robiący normalne rzeczy, dopóki nie spotka swojego małego przyjaciela z kosmosu. Fakt, że jest na wózku inwalidzkim, nie jest komentowany przez żadną postać z filmu.

Co więcej, fakt, że dziecko poruszało się na wózku inwalidzkim zarówno w filmie, jak iw rzeczywistości, nie został wyraźnie wymieniony w kampaniach marketingowych. Jak zauważył Raffill, "… kiedy skończyli, było tak, jakby fakt, że użyli prawdziwej, obciążonej osoby do grania [postaci], nie miał znaczenia dla ludzi żyjących na świecie."

Chociaż w idealnym świecie nie powinno to być w żaden sposób zauważalne, jak zauważono w artykule LA Times z czasów premiery filmu, było to (i nadal jest) ogromną sprawą, ponieważ oznaczało to jeden z wyjątkowo kilkukrotnie historia filmu, w której niepełnosprawny aktor zabezpieczył rolę dla postaci, która nie była "napisana niepełnosprawna" i nie uczyniła niepełnosprawności elementem definiującym cechę lub element fabuły.

W przeciwieństwie do tego, Calegory później zauważył, że kiedy pojawił się na innych przesłuchaniach, aby zagrać różne niepełnosprawne postacie, nie tylko postacie były zawsze "napisane jako niepełnosprawne", ale ogólnie było oczywiste, że dyrektorzy castingu nie byli zainteresowani zatrudnieniem niepełnosprawny. "Oni po prostu przywieźli tam osoby niepełnosprawne, żeby powiedzieć, że tak, wiecie, co mam na myśli?"

Dopasowanie to w to Mac i ja znaleźli chłopca, Calegory'ego, który nigdy wcześniej nie działał i którego jedyną prawdziwą kwalifikacją do tej roli było to, że był dzieckiem niepełnosprawnym, ale poza tym był prawie jak każdy młody chłopak - dokładnie to przesłanie zamierzali. Mówiąc o tym, zgodnie z jego matką, wśród wielu innych dziecięcych wyczynów Calegory, kiedy miał pięć lat i dosłownie zaledwie kilka minut po operacji i nadal w pełnej obsadzie ciała, odwróciła się do niego plecami Chwila … tylko po to, by zawrócić i znaleźć go lecącego przez niepewnie siedzącego orła na deskorolce, który gdzieś znalazł.

Calegory później zauważył jego stosunek do życia:

Nie powinieneś rozwodzić się nad tym, czego nie możesz zrobić. Skoncentruj się na tym, co możesz zrobić. Im więcej widzisz, co możesz zrobić, tym bardziej uświadamiasz sobie, że nie ma ograniczeń w życiu.

Fakt premiowy: