19 listopada: Abraham Lincoln dostarczył adres Gettysburga

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 19 listopada 1863

Abraham Lincoln został zaproszony na ceremonię poświęcenia Żołnierskiego Cmentarza Narodowego, a nie jako główny mówca, ale po prostu śledzić słynnego mówcę i senatora USA Edwarda Everetta. Everett pierwszy dał dobrze odebrane przemówienie, które trwało około dwóch godzin; Lincoln wstał i podał swój słynny adres, który zawierał dziesięć zdań.

Co ciekawe, dziś nie jest jasne, czy przemówienie Lincolna zostało dobrze przyjęte w momencie, gdy je podawał; Lincoln wydawał się myśleć, że to była kompletna porażka. Kiedy skończył przemówienie, nikt początkowo nie klaskał ani nie dał znaku, że mu się podobało. Po krótkim czasie kilka osób zaczęło klaskać, ale większość milczała. Doniesienia od ludzi na przemówieniu były bardzo mieszane, niezależnie od tego, czy zostały dobrze przyjęte, ale miały tendencję do dzielenia się na dwa obozy. Niektórzy uważali całkowitą ciszę po przemówieniu z szacunku i podziwu dla prezydenta i przemówienia. Inni donoszą, że milczenie, a nawet późniejsze brawa budziły pogardę dla krótkiego, nijakiego przemówienia, które prezydent wybrał w tak ważnej sprawie.

Te mieszane recenzje były kontynuowane w gazetach w kolejnych dniach, a raporty generalnie następowały po dwóch liniach, w zależności od tego, do której strony należała również jednostka sprawozdawcza. Chicago Times, na przykład, oświadczył, że "policzek każdego Amerykanina musi mętnieć ze wstydu, gdy czyta głupie, płaskie i obojętne wypowiedzi człowieka, który musi być wskazany inteligentnym obcokrajowcom jako prezydent Stanów Zjednoczonych". Nic dziwnego, że Chicago Times był pro-demokratyczną gazetą. Pro-republikański New York Times, z drugiej strony, chwali go jako "… głęboko w uczuciu, zwartym w myśli i ekspresji, a gustowny i elegancki w każdym słowie i przecinku".

Inną interesującą ciekawostką dotyczącą adresu Gettysburga jest fakt, że obecnie nikt nie jest pewien dokładnego brzmienia mowy Lincolna, ponieważ istnieje pięć podstawowych rękopisów, które mają być oryginalnym tekstem przemówienia. Te pięć manuskryptów różni się nieznacznie, a nawet różni się od dokładnego brzmienia, które wiele gazet drukowało po przemówieniu. Możesz wtedy powiedzieć: "Po prostu skorzystaj z tego, który napisał sam Lincoln". W rzeczywistości te pięć podstawowych rękopisów zostało napisanych przez Lincolna. Pierwsze dwie zostały napisane przez Lincolna i przekazane jego sekretarzom. Te trzy ostatnie manuskrypty zostały napisane przez Lincolna i przekazane organizacjom charytatywnym.

Wersja mowy, którą najczęściej czytasz lub słyszysz, znana jest jako wersja "Błogości" (każda z wersji pochodzi od osoby, której Lincoln również nadał dokument, w tym przypadku nazwanej na cześć pułkownika Alexander Bliss). Wersja Bliss jest mało prawdopodobne, aby być dokładnym brzmieniem przemówienia, ze względu na fakt, że został napisany również po Lincoln wygłosił przemówienie. Jest to jednak jedyna wersja, w której Lincoln umieścił tytuł, podpisał go i opatrzył datą. Uważa się również, że jest to ostatnia wersja, którą napisał, a więc wraz z Lincolnem wciąż jeszcze majstruje w brzmieniu nawet po przemówieniu, w wersji, z której był najszczęśliwszy.

Głównie z tych powodów pozostaje najpopularniejszą wersją, chociaż w rzeczywistości wersja "Hay" lub "Nicolay", która jest obecnie przechowywana w Bibliotece Kongresu, była prawdopodobnie bliższa prawdziwemu sformułowaniu. Mówię "bliżej", ponieważ transkrypcje mowy, które zazwyczaj są dość dokładne, różnią się od sformułowań w wersjach Hay i Nicolay. Jest więc prawdopodobne, że Lincoln zmienił nieco swoje brzmienie z tego, co napisał podczas wygłaszania przemówienia. Niemniej jednak, najbardziej popularna wersja (Bliss), która jest również wpisana w Pomnik Lincolna, brzmi tak:

Cztery punkty i siedem lat temu nasi ojcowie wynieśli na ten kontynent nowy naród, poczęty w wolności i oddany sprawie, że wszyscy ludzie zostali stworzeni równi.

Teraz jesteśmy zaangażowani w wielką wojnę domową, sprawdzając, czy ten naród, czy jakikolwiek naród, tak przemyślany i tak oddany, może długo trwać. Spotkaliśmy się na wielkim polu bitwy tej wojny. Przybyliśmy, aby poświęcić część tego pola, jako miejsce ostatecznego odpoczynku dla tych, którzy oddali swoje życie, aby ten naród mógł żyć. Jest to całkowicie właściwe i właściwe, że powinniśmy to robić.

Ale w szerszym znaczeniu nie możemy poświęcić, nie możemy konsekrować, nie możemy uświęcić tej ziemi. Odważni ludzie, żywi i umarli, którzy tu walczyli, konsekrowali go, znacznie powyżej naszej słabej siły, aby dodać lub umniejszyć. Świat niewiele zauważy, ani długo nie pamiętam, co tu mówimy, ale nigdy nie zapomni tego, co tu zrobili. Dla nas, żyjących, raczej poświęcamy się tutaj niedokończonemu dziełu, które ci, którzy tu walczyli, do tej pory mieli szlachetny postęp. To raczej dla nas, abyśmy byli tutaj oddani wielkiemu zadaniu, jakie pozostaje przed nami, abyśmy z tych uhonorowanych zmarłych wzięli nabożeństwo wzniesione w tej sprawie, dla której oddali ostatnią pełnię oddania, że jesteśmy tutaj wysoce zdecydowani, że ci zmarli nie będą umarło na próżno - że naród ten, pod Bogiem, będzie miał nowe narodziny wolności - a ten rząd ludu, przez lud, za lud, nie zginie z ziemi."