Jak i dlaczego ostrygi tworzą perły

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ciało ostryg postrzega atakującą substancję jako potencjalne zagrożenie, a w odpowiedzi płaszcz zaczyna składać na nią substancję zwaną masą perłową, zwaną także macicą perłową. Jest to ta sama substancja, która pokrywa wewnętrzną część skorupy. Zewnętrzne uszkodzenie samej powłoki, które powoduje uszkodzenie płaszcza, spowoduje również ten sam typ reakcji, aby naprawić uszkodzenie.

Nacre składa się z węglanu wapnia, w postaci mineralnego aragonitu i kalcytu, oraz białek conchin i perlucin, które tworzą substancję zwaną konchioliną, która w mniejszym lub większym stopniu funkcjonuje jako "klej", który utrzymuje razem warstwy. Podczas gdy mineralny aragonit ma strukturę krystaliczną, konchiolina jest bardzo porowata. Te, w połączeniu z lekko przezroczystą naturą warstw, przyczyniają się do ostatecznego połysku / świetlistego połysku perły.

Z biegiem czasu ostryga nakłada kilka warstw masy perłowej na ciało obce, skutecznie odgradzając je od ostrygi i tworząc perłę o pewnym kształcie, a kształt inwazyjnego ciała jest potencjalnym czynnikiem przyczyniającym się do ostatecznego kształtu Perła.

Wewnętrzny proces tworzenia pereł jest w większości taki sam bez względu na to, czy perła została stworzona naturalnie, czy uprawiana. Jednak, mimo że generalnie potrzebujemy wykonać badanie rentgenowskie, aby ustalić, czy dana perła była hodowana czy uprawiana naturalnie (naturalne perły mają zazwyczaj mikroskopijne rdzenie, więc pokazują tylko koncentryczne pierścienie wzrostu w środku w stosunku do uprawnych, które wykazują stały rdzeń), perły naturalne są zwykle znacznie droższe tylko dlatego, że są rzadsze, w szczególności sferyczna odmiana tak pożądana do wyrobu biżuterii.

Po stronie uprawnej hodowcy pereł pozwalają rosnąć ostrygi dla dzieci w wieku od dwóch do trzech lat w klatkach zawieszonych w niektórych zbiornikach wodnych, które są odpowiednie do utrzymywania ostryg. Gdy ostrygi osiągną dojrzałość, można je wykorzystać do uprawy pereł.

Chociaż istnieją odmiany w odniesieniu do konkretnych metod, na ogół w przypadku pereł hodowlanych ze słoną wodą, hodowcy pereł (zwykle) stosują jądra z masy perłowej. Są to kulki z mielonego, polerowanego muszli o średnicy między 2,5 mm a 8 mm. Wybór jąder jest ważny nie tylko po to, aby zmaksymalizować prawdopodobieństwo otrzymania sferycznej perły, ale także dlatego, że materiał rdzenia musi mieć podobne właściwości rozszerzalności cieplnej co masa perłowa. Jeśli tak się nie stanie i, powiedzmy, rdzeń rozszerza się szybciej po podgrzaniu (jak w przypadku wiercenia otworu w perle w celu wykonania bransoletki lub naszyjnika), może ostatecznie roztrzaskać zewnętrzne warstwy powłoki z masy perłowej.

W przypadku muszli słodkowodnych zwykle nie są stosowane zarodki z koralików, chociaż istnieją wyjątki w praktykach beadingu słonowodnego i słodkowodnego.

W obu przypadkach, gdy ostrygi są wystarczająco dojrzałe, są one usuwane z wody i umieszczane w suchym, zacienionym miejscu przez około pół godziny. Powoduje to zazwyczaj otwarcie ostrza w pewnym momencie. Rolnicy zajmujący się perłami umieszczą następnie klin między otwartymi muszlami, aby utrzymać je w ten sposób. Każda ostryga, która nie otwiera swojej skorupy, jest umieszczana z powrotem w wodzie, a hodowcy pereł po prostu spróbują później.

Ostrygi po otwarciu są przenoszone do innego obszaru, gdzie pracownicy mogą, ale nie muszą delikatnie rozdzielać muszle, aby zwiększyć rozmiar otworu. Ten krok należy wykonać ostrożnie, ponieważ zbytnie otwarcie muszli ostrygi może ją zabić.

W koralikowanych muszlach robotnicy ostrożnie wykonują małe, precyzyjne nacięcie w miękkim ciele ostrygi i wkładają (zwykle w gonadzie) przygotowane jądra wraz z maleńkim kwadratem żywej tkanki płaszcza zebranej z innej ostrygi. Zazwyczaj około jednej zabitej ostrygi może zapewnić wystarczającą osłonę na 15 lub więcej wszczepów, przy czym tkanka na ogół pozostaje żywa i funkcjonalna w wydzielaniu masy perłowej przez kilka godzin. Zarówno jądra, jak i przygotowana tkanka płaszczowa muszą stykać się ze sobą, aby zapewnić, że ostatecznie powstanie perłowy worek.

W nieokrągłych muszlach (zwykle słodkowodnych) wkłada się tylko niewielką część żywego płaszcza.

Inną różnicą pomiędzy tymi dwoma jest to, że w perłach bez koralików, nawet kilkadziesiąt pereł może być uprawianych natychmiast w jednej ostrydze, jeśli wprowadzane są liczne implanty. Właśnie dlatego perły słodkowodne są na ogół znacznie tańsze niż morskie, chociaż pożądane cechy produktu końcowego nie różnią się od słodkiej wody lub słonej wody nowoczesnymi technikami. (Klasycznie, słonowodne, perłowe perły mają tendencję do produkowania znacznie większego procentu sferycznych pereł, a perły słodkowodne mają tendencję do większego kształtu ryżu, ale tak już nie jest.)

W obu przypadkach po zakończeniu implantacji klin usuwa się, a ostryga umieszcza się z powrotem w wodzie.

Nie jest zaskoczeniem, że cały proces przynosi ostry charakter szoku. Zajmuje to aż sześć tygodni, aby całkowicie wyzdrowieć, jeśli w ogóle.Po odpowiednim czasie na odzyskanie perełkowi farmerzy ponownie usuwają je z wody, aby upewnić się, że rozpoczęli nakładanie masy perłowej na wstawiony przedmiot.

Te ostrygi, które nie przeżyły szoku, są odrzucane w tym momencie. Te zdrowe, w których implantacja była skuteczna, kontynuują proces tworzenia perły w czasie, czasami zabierając 5-6 lat, zanim perła będzie gotowa do zebrania, choć perły z koralikami jądrowymi można ogólnie zebrać znacznie szybciej, nawet w niektórych sprawy w zaledwie 6-12 miesięcy.

Przy tak zdyscyplinowanym procesie można by pomyśleć, że wskaźnik sukcesu na hodowlanych perłach jest wysoki, ale w rzeczywistości tylko połowa ostryg początkowo zasianych ostatecznie przetrwa i wyprodukuje perły. A z tych pereł, tylko około pięciu procent będzie wystarczająco wysokiej jakości, aby spełnić standardy, które będą dalej przetwarzane dla biżuterii wysokiej klasy. Następnie trzeba posortować około 10 000 perłów w stylu biżuterii, aby znaleźć wystarczające pasujące elementy (w kolorze, kształcie, połysku i rozmiarze), aby uzyskać jeden wysokiej klasy naszyjnik z pereł.

Dodatkowe fakty:

• Węglan wapnia, o którym wspomniano przede wszystkim, z czego wykonane są perły, łatwo rozpuszcza się nawet w słabych kwasach. Na przykład, gdy perłę umieszcza się w occie, węglan wapnia reaguje z octem, tworząc octan wapnia i dwutlenek węgla. Rezultatem końcowym jest stosunkowo szybkie rozpuszczenie perły.
• Perełki sztuczne lub sztuczne są zwykle wytwarzane przez powlekanie szklanego perełka substancją składającą się z rozpuszczonych łuski ryb w rozpuszczalniku organicznym. Inna metoda sztucznego tworzenia pereł jest podobna do tego, w jaki sposób tworzą one małe jądra do implantacji koralików w ostrygach - formują i polerują masę perłową, która pokrywa wewnętrzną część muszli ostryg. W przeciwieństwie do uprawianych pereł, imitacje pereł mają całkowicie gładką powierzchnię. Jako taki, jednym ze sposobów odróżnienia sztucznej perły od prawdziwej jest pocieranie jej przez zęby. Prawdziwa perła wydaje się ziarnista dzięki porowatej powierzchni masy perłowej, a sztuczna perła została wypolerowana, dzięki czemu jest gładka.
• Perły sferyczne są najbardziej poszukiwane, a naukowcy uważają, że perły te powstają naturalnie, obracając się, gdy ostryga nakłada masę perłową. W jaki sposób? Uważa się, że białko w aragonicie masy perłowej ogrzewa wodę wokół tworzącej się perły, powodując niewielką rotację przy każdym zastosowaniu. Uważa się, że trwa to przez cały okres wzrostu pereł, tworząc sferyczny, a jednak (pod mikroskopem) ząbkowany kształt.